Είμαι
βέβαιος ότι έχετε διαβάσει πολλές φορές
αυτή τη φράση: «πρέπει
πρώτα να αγαπάς τον εαυτό σου».
Αλλά
τι σημαίνει αυτό; Μήπως να
φτιάξετε μια ζεστή σοκολάτα όταν
κάνει κρύο; Να
αγοράζετε ένα καινούριο
φόρεμα όταν νιώθετε την
ανάγκη; Να κάνετε
ό, τι θέλετε, όταν το
θέλετε; Να βάλετε ζεστά
ρούχα όταν κάνει κρύο έξω;
Να αγαπάμε τον εαυτό μας σημαίνει να μάθουμε να φροντίσουμε τον εαυτό μας όπως ένας γονέας θα φρόντιζε με αγάπη το παιδί του.
Ακόμη
και μετά την ενηλικίωση, και υποθέτω
ότι την έχετε φτάσει,
έχετε κρατήσει ένα παιδί
μέσα σας. Είναι
τα συναισθήματά σας. Σ'
αυτό το επίπεδο, αντιδράτε
σαν ένα παιδί τριών-τεσσάρων
ετών. Τα συναισθήματά σας δεν
μπορούν να μεγαλώσουν. Αλλά
εσείς μπορείτε να μεγαλώσετε
και να γίνετε ενήλικες.
Μπορείτε να μάθετε να τα
σέβετε και να τα
διαχειριστείτε. Μπορείτε
να μάθετε πώς να φροντίσετε
το εσωτερικό σας παιδί.
Όταν
δεν έχετε επίγνωση του
εσωτερικού παιδιού
σας, προσπαθείτε να ζήσετε
σ' έναν κόσμο ενηλίκων,
όπως ένα τετράχρονο αγόρι
ή κορίτσι. Αισθάνεστε
μόνος, με τον φόβο
του μεγάλου
κακού έξω κόσμου,
μην ξέροντας τι να κάνετε,
πού να ζητήσετε βοήθεια,
πώς να προστατεύσετε τον εαυτό σας. Είναι
πολύ δύσκολο να το ζήσει
κανείς. Αισθάνεστε
πάντοτε φόβο, άγχος, αμφιβολία,
κόπωση. Είναι δύσκολο να προσπαθήσει
κανείς να επιβιώσει
ως παιδί σ' έναν κόσμο που
μεγαλώνει.Τις περισσότερες φορές, θα
αισθάνεστε θυμωμένος,
ανήσυχος, και χαμένος.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή κανείς δεν φροντίζει αυτό το μικρό παιδί μέσα σας.
Ας
πούμε ότι το όνομά σας είναι Σαρλότ. Είστε
42 ετών. Μέσα σας ζει η
μικρή Σαρλότ. Είναι
τεσσάρων ετών. Όταν
είστε απασχολημένη αλλού
με τη φροντίδα άλλων ανθρώπων, ή
επιχειρήσεων, όταν
μετακινείστε, όταν
κάνετε χίλια πράγματα
κάθε μέρα, η Σαρλότ κάποια
στιγμή θα νιώθει
παραμελημένη. Αν
εξακολουθείτε να τρέχετε
να βοηθήσετε τους άλλους,
για να διασφαλίσετε
την ικανοποίηση
των αναγκών
τους, θα εξαντληστείτε και
κάθε βράδυ θα κλαίτε
μέσα στο κρεβάτι σας. Μερικές
φορές θα έχετε ξεσπάσματα
θυμού. Θα αισθανθείτε
πολύ θυμωμένη χωρίς
κανένα λόγο (αλλά πάντα υπάρχει ένα, και
μεγάλο!).
Όλα αυτά τα μεγάλα συναισθήματα είναι απόπειρες του εσωτερικού σας παιδιού για να τραβήξει την προσοχή σας.
Φανταστείτε
ότι έχετε, εκτός από τα παιδιά σας, τον
άντρα σας,
τους συναδέλφους σας,
τους συγγενείς σας,
τους φίλους σας,
και
ένα
μικρό κορίτσι που ονομάζεται Σαρλότ
και είναι
τεσσάρων
ετών. Κανείς
δεν το
έχει
παρατηρήσει ποτέ. Κανείς δεν φροντίζει
για αυτό. Κάθε φορά που προσπαθεί να
πει κάτι για
να πάρει
κάποια προσοχή, του
λέτε :
«Σώπα!» . Η
ακόμα: «Έχω
να φροντίσω
τους γονείς
μου, τη δουλειά μου, τον
σύζυγό
μου, τα χαρτιά μου, τους φίλους μου, τα
άλλα παιδιά μου, το σπίτι μου ... δεν έχω
χρόνο για σένα!».
Πώς
νομίζετε ότι θα
αισθανθεί; Τι νομίζετε
ότι θα κάνει; Κατ 'αρχάς, θα προσπαθήσει
να τραβήξει την προσοχή
σας, εκδηλώνοντας μεγάλες συγκινήσεις. Θα
κλάψει πολύ, θα ουρλιάξει
και να φωνάξει, ίσως ακόμη
και να γίνει
επιθετική κατά καιρούς. Νομίζετε
ότι είστε θυμωμένη
με τον έξω κόσμο, αλλά
είναι το εσωτερικό παιδί σας που είναι
θυμωμένο μαζί σας! Είναι
λυπημένο και θυμωμένο
επειδή εσείς δεν το φροντίζετε!
Συμπεριφέρεστε σαν να
μην υπάρχει! Τίποτα δεν είναι χειρότερο
από το να συμπεριφερόμαστε
σαν να μην υπάρχει το εσωτερικό
παιδί μας. Σημαίνει
ότι προσπαθούμε να ζήσουμε
σαν να μην υπήρχαμε.
Το χειρότερο συναίσθημα στον κόσμο είναι να είμαστε άπιστοι στον εαυτό μας. Τίποτα δεν είναι χειρότερο από αυτό!
Πόσες
φορές έχουμε αγνοήσει αυτό που αισθανθήκαμε
για
να
ευχαριστήσουμε
κάποιον άλλον;
Πόσες
φορές έχουμε πει στο
εσωτερικό παιδί μας: «Σώπα,
δεν είσαι
σημαντικό, ο άλλος
είναι πολύ πιο σημαντικός
από σένα! Σταμάτα!
Δεν
θέλω να σ'
ακούσω, δεν θέλω να σε δω»; Είναι
φοβερό έτσι δεν είναι; Και το κάνουμε
κάθε φορά που ευνοούμε
την επιθυμία του άλλου πριν από τη δική
μας.
Τι
πρόκειται
να κάνει η
μικρή Σαρλότ; Θα
παραιτηθεί μετά από λίγο. Μετά από
πολύχρονη
προσπάθεια για να δείξει τα συναισθήματά
της,
θα παραιτηθεί. Θα νιώθει
πολύ κουρασμένη
από όλα αυτά και θα πει : «Δεν
πειράζει, δεν μ 'αγαπάει,
δεν θέλει
να αναλάβει
τη φροντίδα μου, δεν το
αξίζω»,
και θα νιώθει
κατάθλιψη.
Σίγουρα,
νομίζετε ότι νιώθετε κατάθλιψη
λόγω των άλλων, λόγω της εργασίας σας,
των παιδιών
σας, λόγω του συζύγου σας ή των γονέων
σας.
Δεν
είναι το σφάλμα
κανενός. Αλλά θα πρέπει να μάθετε
να ασχοληθείτε με το
εσωτερικό παιδί σας που
υποφέρει απ'
αυτή την έλλειψη προσοχής.
Όταν,
πέρα από την κατάθλιψη,
τα πράγματα εξακολουθούν να μην αλλάζουν,
υπάρχει ένα εφεδρικό όπλο
για να επιστηθεί η
προσοχή σας: η μικρή Σαρλότ
θα αρρωστήσει. Ή θα
έχει ένα ατύχημα. Ίσως
μετά από αυτό, η ενήλικη
Σαρλότ τελικά θα μάθει
να δώσει προσοχή στο
εσωτερικό της παιδί, το
οποίο είναι το ίδιο
πραγματικό (αν όχι
περισσότερο) από ένα αληθινό
παιδί από σάρκα και οστά.
Πρέπει να μάθετε να είστε ένας στοργικός γονέας για τον εαυτό σας.
Τι
σημαίνει αυτό;
Θα
πρέπει πρώτα να αναπτύσσετε
μια
εσωτερική μητέρα. Αν
είχατε την τύχη
να έχετε
μια στοργική μητέρα, μπορείτε να την
έχετε
ως παράδειγμα. Διαφορετικά, θα πρέπει
να εφευρείτε,
να δημιουργήσετε
την
εσωτερική
σας μητέρα,
η οποία είναι η ενέργεια της
γυναικείας
καλοσύνης
σας. Κάθε φορά που έχετε ένα συναίσθημα,
η
εσωτερική
μητέρα σας θα πρέπει να ρωτήσει
στο
εσωτερικό παιδί σας: «Τι
συμβαίνει, αγάπη
μου;».
Ακούστε
τι έχει
να σας πει το
εσωτερικό παιδί σας. Να είστε σε διάλογο. Η
εσωτερική
μητέρα θα
απαντήσει: «Έλα
εδώ. 'Ελα
στην
αγκαλιά
μου, σ 'αγαπώ όπως είσαι. Σ 'αγαπώ με
αυτό
που
νιώθεις».
Με
τον τρόπο αυτό, το βάρος των συναισθημάτων
θα μειωθεί σημαντικά. Ύστερα
πείτε την
λέξη:«Καταλαβαίνω» . Αυτά
τα λόγια
είναι
πολύ σημαντικά,
διότι τις περισσότερες φορές αισθανόμαστε
πολύ άβολα
να
βιώνουμε
συναισθήματα και προσπαθούμε
να τα
αγνοήσουμε ή
να τα
καταστείλουμε,
γεγονός που τα
καθιστά
ακόμη πιο βαριά. «Καταλαβαίνω,
αγάπη
μου, έλα
εδώ στην αγκαλιά της μητέρας σου, σ
'αγαπώ».
Μείνετε
με αυτές τις λέξεις και τα συναισθήματα
για μια στιγμή, και στη συνέχεια ρωτήστε:
«Τι
χρειάζεσαι;».
Όποιες
και αν είναι οι απαντήσεις του
εσωτερικού
παιδιού
σας, πείτε: «Θα
ρωτήσουμε
στον
πατέρα σου» .
Και
εδώ αρχίζει το έργο του εσωτερικού
πατέρας σας, του
οποίου ο ρόλος είναι να σας προστατεύσει
και να σας εκπροσωπήσει στον έξω
κόσμο. Ποτέ δεν θα στέλνατε
ένα παιδί τεσσάρων ετών να ζητήσει
μια αύξηση ή να λύσει μια
σύγκρουση στο σχολείο ή
με τους γείτονες, σωστά; Γιατί λοιπόν
να μην το δοκιμάσετε; Στείλτε
τον εσωτερικό πατέρα σας να φροντίσει
αυτό που έχετε να κάνετε στον έξω κόσμο. Ο
εσωτερικός πατέρας
σας είναι η
αρσενική ενέργειά
σας, η οποία σας επιτρέπει να λάβετε
αποφάσεις, να δράσετε,
για να ακολουθήσετε την
εσωτερική σας καθοδήγηση (που βρίσκεται
μέσα σας, το εσωτερικό παιδί σας, που
ονομάζεται επίσης διαίσθηση) και να
εκδηλώσετε τις
επιθυμίες του παιδιού σας στον
κόσμο.
Όταν
χρειάζεστε,
για παράδειγμα, να καλέσετε
κάποιον στο
τήλέφωνο
ή να πάτε
κάπου να οργανώσετε
κάτι, φανταστείτε ότι το εσωτερικό παιδί
σας μένει στο σπίτι με τη μητέρα του,
που φροντίζει τα συναισθήματά του
(«Καταλαβαίνω
γιατί φοβάσαι
...»)
και ο
εσωτερικός
πατέρας
σας (ένα
άλλο μέρος
της ύπαρξής σας) πηγαίνει εκεί για να
πράξει. Ο
εσωτερικός
πατέρας σας
είναι το μέρος σας που είναι σε θέση να
χειριστεί το άγχος, να λάβει
μέτρα για να διαχειριστεί
τη σύγκρουση και ό, τι άλλο έχει να κάνει
με τον έξω κόσμο. Αν αυτό το μέρος
λείπει, γιατί δεν είχατε
ο
ίδιος ένα
καλό πρότυπο όταν ήσασταν
μικρός, θα πρέπει να το
δημιουργήσετε
και να το
αναπτύξετε.
Φυσικά,
το εσωτερικό σας παιδί, η μητέρα σας
και ο πατέρας σας είναι
όλα μέρη του εαυτού σας. Είναι
όλο αυτό που είστε εσείς. Είναι
απλά ένα μοντέλο για να καταλάβετε
τι συμβαίνει μέσα σας και πώς μπορείτε
να μάθετε να αγαπάτε τον εαυτό σας.
Να
αγαπάμε τον εαυτό μας
σημαίνει να ακούμε το
εσωτερικό παιδί μας,
λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τα συναισθήματά
του, να κατανοήσουμε τι
αισθάνεται και να
ενεργούμε προς την
επιθυμητή κατεύθυνση. Να
αγαπάμε τον εαυτό μας
σημαίνει να έχουμε αυτό
το διάλογο με τον εαυτό μας
κάθε πρωί όταν ανοίγουμε
τα μάτια, κάθε βράδυ όταν θα πηγαίνουμε
για ύπνο, και κάθε φορά που έχουμε
ένα συναίσθημα.
Η αγάπη για τον εαυτό μας είναι η οικοδόμηση μιας ισχυρής εσωτερικής σχέσης με τον εαυτό μας.
Δημιουργήστε
τη δική σας αγαπημένη οικογένεια, μέσα
σας. Ποτέ δεν θα
αισθάνεστε μόνοι. Ήδη
τρεις! Ονομάστε την η Τριάδα
σας. Όπου κι αν πηγαίνετε,
από τώρα και στο εξής, θα
πηγαίνετε με την εσωτερική οικογένειά
σας. Δεν είστε μόνοι. Σας
αγαπάνε και είστε προστατευμένοι.
Ακούστε τον
εαυτό σας και φροντίστε
αυτό το πολύτιμο παιδάκι που
περιμένει εδώ και τόσο
πολύ καιρό για να πάρει την προσοχή και
την αγάπη σας.
Είναι η εσωτερική θεραπεία.
Albert
Isel - http://www.mental-o-top.com/blog/
