Το μυστικό της ζωής του Jim Carrey

Ένα όμορφο και εμπνευστικό μήνυμα προς το κόσμο.

Η επίδραση του νου στην υγεία

Ο κυτταροβιολόγος Δρ Bruce Lipton είναι διεθνώς αναγνωρισμένος ως καθοδηγητής στηv συμφιλίωση μεταξύ επιστήμης και πνεύματος.
Η έρευνά του, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, διαδραμάτισε πρωτοποριακό ρόλο στην ανάπτυξη της επιγενετικής, το επιστημονικό κλάδος που διερευνά την επίδραση του περιβάλλοντος πάνω στο DNA.

Με την παρατήρηση ζωντανών κυττάρων, ο Δρ Bruce Lipton μάς βγάζει από τη νομοτέλεια του DNA. Αποδεικνύει ότι το περιβάλλον στο οποίο υποβάλλονται είναι καθοριστικός παράγοντας. Τοξίνες, αρνητικές σκέψεις, ηλεκτρομαγνητικά πεδία, είναι όλοι παράγοντες ενεργοποίησης της ορμόνης του στρες το οποίο υπονομεύει την υγεία μας. Έκανε τη διαπίστωση ότι η έκθεση των κυττάρων σε ένα περιβάλλον ευνοϊκό για την ανάπτυξη της ντοπαμίνης, της σεροτονίνης ή της οξυτοκίνης, δηλαδή, ένα υγιές περιβάλλον, έχει ως αποτέλεσμα τα ασθενή κύτταρα να αυτο-αναγεννηθούν.

Αυτή η ενθαρρυντική εξεύρεση ανατρέπει δεκτά δόγματα και αποκαλύπτει μια νέα προσέγγιση στη σύγχρονη ιατρική, τονίζοντας ότι όλοι έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε.
Αυτή η προηγμένη έρευνα στην κυτταρική βιολογία και στην κβαντική φυσική είναι βαθύτατα αισιόδοξη και έχει αναγνωριστεί ως μια σημαντική ανακάλυψη που αποδεικνύει ότι είναι δυνατόν να αλλάξουμε το σώμα μας, αλλάζοντας τον τρόπο σκέψης μας.

Ο Δρ Bruce Lipton είναι o συγγραφέας του βιβλίου "The biology of belief" (Η βιολογία των πεποιθήσεων).

Το μεγαλύτερο θέαμα της γης

Αυτό το μήνυμα απευθύνεται σε όλους τους αφυπνισμένους που υποφέρουν από τη δράση της σκιάς στον κόσμο μας.

Έχετε το δικαίωμα να είστε θυμωμένοι ή να μην συμφωνείτε, και μπορούμε να το καταλάβουμε. Αλλά σας παρακαλώ ερωτηθείτε τι τρέφετε μέσα σας, καταλάβετε ότι όλα όσα ζείτε και αισθάνεστε σήμερα είναι στην πραγματικότητα η αρχή της εξάντλησης της δυαδικότητας η οποία παρέμεινε τόσο πολύ καιρό, και σύντομα δεν θα σας τρέφει πια.

Ήδη γνωρίζετε ότι το να προσπαθείτε να καταπολεμήσετε ή να αντισταθείτε δίνει ισχύ και τροφή σ' αυτή τη σκοτεινή δύναμη στην οποία αντιτάσσεστε.
Να θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο είναι σαν να προσπαθούμε να αλλάξουμε γραφή αλλάζοντας στυλό. Όταν επικεντρωνόμαστε σ' αυτή τη βούληση, αποσπαζόμαστε από την αγάπη.

Νιώθετε ότι υποφέρετε παθητικά ενώ είστε συν-δημιουργοί. Η δημιουργία της σκιάς είναι επίσης μέρος του θεϊκού σχεδίου. Μην ξεχνάτε ότι η γη είναι ένα σχολείο ανάμεσα στο φως και τη σκιά, αυτές οι δύο ενέργειες σας δίνουν την επιλογή να τρέφετε την αγάπη ή τον φόβο. 
Θυμηθείτε ότι είστε ένα μέρος αυτής της σκιάς με τις περασμένες πράξεις σας και ίσως ακόμη και τώρα.
Σκεφτείτε μόνο ότι συμμετέχετε στη μεγαλύτερη ανθρώπινη κωμωδία, στην κοινωνία της παράστασης. Η ζωή είναι πολύ όμορφη για να παραφορτώνουμε το νου. 

Όλα είναι βαθιά συνδεδεμένα και οι επαναστατικές πράξεις σας είναι επίσης μέρος του εαυτού σας. Η ακρίβεια είναι η φωνή της καρδιάς και υπό αυτή την έννοια οι ενέργειες μας λένε να γυρίσουμε σελίδα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις δεν αντέχουμε, όπως ένα αποτρόπαιο έγκλημα, το χειρισμό ή να βλάψουν τα ζώα κ.λπ. Λέμε πώς είναι δυνατόν, μας επαναστατεί ή μας φαίνεται εντελώς παράλογο και μπορεί να γίνει αφόρητο. Η δυσκολία είναι ότι μας κρατά στην αντίδραση και η αντίδραση μας κρατάει στο ασυγχώρητο. Όμως η ανάληψη ευθύνης βρίσκεται στο επίπεδο της συγχώρεσης έτσι ώστε η πνευματική δραστηριότητα του αφόρητου τελικά ειπωθεί: "δεν θα μπορέσω να σώσω τον κόσμο" και να καταλάβουμε ότι είναι προφανές πως τον εαυτό μας θέλουμε να σώσουμε.

Όταν αφήσετε τις ανησυχίες σας και τις επαναστάσεις σας, δεν θα δονούνται πια. Θα βρείτε τότε την ειρήνη, την ελαφρότητα και τα πάντα θα είναι πιο ρευστά στη ζωή σας.

Γνωρίζετε ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας επηρεάζουν τον κόσμο.
Γνωρίζετε επίσης ότι ένας άνθρωπος χάνει την ελευθερία του από τις έμμονες ή τις ανησυχίες του, ενώ η ελευθερία είναι ουσιαστικά η αγάπη που δίνουμε στον εαυτό μας.

O Γκάντι έλεγε: "ένας φωτισμένος άνθρωπος είναι πιο ισχυρός από εκατό χιλιάδες φοβισμένοι". 

Το μόνο πράγμα το οποίο μας περιορίζει σ' αυτή τη γη είναι ο φόβος. Ενώ η χαρά είναι η τροφή της γης.

Το ξαναλέω είστε ο κόσμος !!! Είστε το φως και η σκιά, δεν υπάρχει διαχωρισμός.


Michel Gautier

Εκχάρτ Τόλλε - Η Παρουσία στις ανθρώπινες σχέσεις

Ο καταπληκτικός Εκχάρτ Τόλλε μας μαθαίνει πως να είμαστε άγρυπνοι για να εξουδετερώσουμε το πονόσωμα.

(Ενεργοποιήστε τους ελληνικούς υπότιτλους στο ορθογώνιο κάτω δεξιά)

Η αγάπη για τον εαυτό μας - Το εσωτερικό παιδί

Συγκλονιστικό βίντεο για το παιδί μέσα μας...

H ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΕΚΑΤΟΣΤΟΥ ΠΙΘΗΚΟΥ ΚΑΙ Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΜΑΖΑ

H θεωρία του εκατοστού πιθήκου λέει ότι όλα τα όντα του ίδιου είδους έχουν αντίκτυπο το ένα πάνω στο άλλο. Ερευνητές βρήκαν ότι σε μια ομάδα πιθήκων που ζούσαν στις ακτές της Ιαπωνίας, ένας από τους πιθήκους είχε αρχίσει να πλύνει τις γλυκοπατάτες του μέσα στο νερό.
Αμέσως μετά όλοι οι πίθηκοι άρχισαν να τον μιμηθούν. Όταν ένας ορισμένος αριθμός πιθήκων είχε αρχίσει να συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο, η ίδια συμπεριφορά εκδηλώθηκε σε μια ομάδα πιθήκων που ζούσαν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, παρά το γεγονός ότι και οι δύο ομάδες δεν είχαν καμία σωματική επαφή. Ο εκατοστός πιθήκος συμβόλιζε αυτό που οι επιστήμονες αποκαλούν κρίσιμη μάζα.

Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, όταν φτάνουμε έναν αριθμό που αντιπροσωπεύει την κρίσιμη μάζα, η ίδια συμπεριφορά αρχίζει να εκδηλώνεται σε όλα τα μέλη του ίδιου είδους. Φαίνεται ότι σε όλα τα είδη, όταν μια δεδομένη κρίσιμη μάζα των μελών τους αρχίζει να σκέφτεται ή να ενεργεί με έναν ορισμένο τρόπο, όλα τα άλλα μέλη του είδους κάνουν το ίδιο.

Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι όταν τα άτομα που περιέχονται σε ένα μόριο ευθυγραμμίζονται με έναν ορισμένο τρόπο και καταλήγουν σε μια σειρά που αντιστοιχεί στην κρίσιμη μάζα, τα υπόλοιπα άτομα ευθυγραμμίζονται αυθόρμητα με τον ίδιο τρόπο. Oι Fridjof Capra, Gary Zucav, Lewis Thomas και Rupert Sheldrake έγραψαν βιβλία που περιγράφουν την σύνδεση μεταξύ των αρχών της φυσικής και της συλλογικής συνείδησης.

Προσπαθήστε να φανταστείτε το απίστευτο αντίκτυπο αυτής της τελευταίας επιστημονικής έννοιας. Εδώ υπάρχει μια επιστημονική βάση η οποία υποστηρίξει τη θεωρία της ενώτητας. Αυτό επιβεβαιώνει ότι εάν ένας επαρκής αριθμός όντων που μοιράζονται τη μορφή ζωής που ονομάζεται Ανθρώπινο είδος, αρχίζει να σκέφτεται και να ενεργεί με ένα στοργικό και αρμονικό τρόπο, αυτό θα επηρεάσει το σύνολο της ύπαρξης που ονομάζεται Άνθρωπος.

Όλη η ιστορία του ανθρώπου είναι μια μακρά σειρά πολέμων και ταραχών. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, πόσες μητέρες θρήνησαν τους γιούς τους που πήγαν στον πόλεμο; Μια ατελείωτη σειρά τρόμων και διχόνοιας σηματοδοτεί αυτό το ον που αποκαλούμε άνθρωπο, και ενσαρκωθήκατε σ' αυτό!

Είστε υπέρ των διαιρέσεων που αποτελούν πλέον μέρος της ιστορίας αυτού του όντος, ή θα ξέρετε να επηρεάσετε αυτούς που βρίσκονται κοντά σας, οι οποίοι με τη σειρά τους θα επηρεάσουν το περίγυρό τους, και ούτω καθεξής μέχρι να φτάσουμε στην κρίσιμη μάζα, όπου ολόκληρο το ον αρχίζει να ευθυγραμμιστεί αρμονικά σε μια και μοναδική μελωδία;

Μόνο ο άνθρωπος δεν είναι σε αρμονία με το υπόλοιπο σύνολο που ονομάζεται Θεός, ή Ένα, ή με άλλα ονόματα. Όταν τα άτομα που συνθέτουν αυτό το σύνολο ον λαμβάνουν θέση με ένα συγκεκριμένο τρόπο, όπως και τα άτομα που βρίσκονται σε ένα συγκεκριμένο μόριο, μπορούν να έχουν αντίκτυπο σε όλα τα όντα που συνθέτουν αυτό το μοναδικό ανθρώπινο ον.

Dr Wayne W. Dyer "You'll see it when you believe it"

ΟΙ 7 ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Πολλοί άνθρωποι συγχέουν τη θρησκεία και την πνευματικότητα ή κάποια μυστηριώδη και υπερφυσικά φαινόμενα. Κάποιοι ίσως να τη συγκρίνουν με αίρεση, αλλά αυτό οφείλεται στην έλλειψη γνώσης και στον φόβο χειραγώγησης.

Αν δεσμευόμαστε να παραμερίσουμε τους φόβους μας για να προσπαθήσουμε να μελετήσουμε και να καταλάβουμε την ίδια την αίσθηση της πνευματικότητας, φτάνουμε στην συνειδητοποίηση και στο συμπέρασμα ότι δεν έχει τίποτα μυστήριο ή υπερφυσικό, και σε καμία περίπτωση δεν συνδέεται με μια αίρεση.

Παρακάτω θα βρείτε 7 διαφορές ανάμεσα στη θρησκεία και την πνευματικότητα που θα σας βοηθήσουν να κατανοήσετε καλύτερα:

1 - H θρησκεία απαιτεί να υποκλιθείς ή να υποταχθείς - Η πνευματικότητα ελευθερώνει.

Η θρησκεία σάς λέει να ακολουθήσετε μια ιδεολογία και ορισμένους κανόνες, γιατί διαφορετικά θα τιμωρηθείτε. Η πνευματικότητα σας επιτρέπει να ακολουθείτε την καρδιά σας και να αισθανθείτε ποιο είναι σωστό για εσάς. Σας δίνει την ελευθερία να εκφράσετε την αληθινή σας φύση χωρίς να χρειάζεται να υποταχθείτε σε κάτι που δεν είναι ευθυγραμμισμένο με σας. Εσείς οι ίδιοι επιλέγετε αυτό που μπορεί να τιμηθεί για να γίνει θεϊκό.

2 - Η θρησκεία ενσταλάζει τον φόβο - Η πνευματικότητα σας δείχνει πώς να είστε γενναίος.

Η θρησκεία σας λέει τι πρέπει να φοβάστε και σας δείχνει τις συνέπειες. 
Η πνευματικότητα σας κάνει να γνωρίζετε τις συνέπειες, αλλά δεν επιθυμεί να επικεντρώνεστε στον φόβο. Σας δείχνει πώς να τοποθετήσετε τον εαυτό σας, παρά τον φόβο, και πώς να συνεχίσετε να κάνετε αυτό που πιστεύετε σωστό, παρά τις συνέπειες που μπορεί να προκύψουν. Σας δείχνει την πράξη η οποία βασίζεται στην αγάπη και όχι στον φόβο, και συνεπώς, πώς να ελέγχετε τον φόβο, για να πράξετε καλύτερα.

3 - Η θρησκεία σας διακηρύσσει τις αλήθειες της - Η πνευματικότητα σας επιτρέπει να τις ανακαλύψετε.

Η θρησκεία σας λέει τι θεωρείται σωστό και σε τι πρέπει να πιστέψετε. Η πνευματικότητα σας επιτρέπει να ανακαλύψετε με το δικό σας ρυθμό και σύμφωνα με τις προσδοκίες σας. Σας επιτρέπει να συνδεθείτε με τον ανώτερο εαυτό σας και να κατανοήσετε με το δικό σας νου ποια είναι η αλήθεια, γιατί η αλήθεια στο σύνολό της είναι η ίδια για όλους. Έτσι, σας επιτρέπει να πιστεύετε στη δική σας αλήθεια, και αυτό, μέσα από τη δική σας αντίληψη και την καρδιά σας.

4 - Η θρησκεία είναι σε ανταγωνισμό με τις άλλες θρησκείες - Η πνευματικότητα ενώνει.
Υπάρχουν πολλές θρησκείες στον κόσμο και όλες κηρύττουν ότι η εκδοχή τους της ιστορίας είναι η καλύτερη από όλες. Η πνευματικότητα βλέπει την αλήθεια μέσα από όλες τις θρησκείες και αποκαλύπτει αυτό που τις ενώνει όλες, γιατί η αλήθεια είναι βασικά η ίδια για όλους, παρά τις διαφορές ερμηνείας και αντίληψης. Επικεντρώνεται στην ποιότητα των θείων μηνυμάτων τα οποία συμμερίζονται οι θρησκείες και όχι στις διαφορές των ιστορικών τους στοιχείων.

5 - Η θρησκεία δημιουργεί εθισμό - Η πνευματικότητα σας κάνει ανεξάρτητους.

Είστε πραγματικά θρησκεύομενος, αν παραστείτε σε θρησκευτικές εκδηλώσεις και μόνο τότε θεωρείστε ως άξιος ευτυχίας. Η πνευματικότητα σας δείχνει ότι δεν έχετε να εξαρτιέστε από τίποτα ή να χρειάζεστε ό, τι δήποτε για να είστε ευτυχισμένος. Η ευτυχία είναι πάντα βαθιά μέσα μας και είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι για την ευτυχία μας. Είμαστε πάντα εκεί που πρέπει να είμαστε, και δεν υποχρεούμαστε να συμμετέχουμε σε καμία εκδηλώση ή θρησκευτικό τελετουργικό. Η θεότητα είναι μέσα μας και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαστε πάντα άξιοι ευτυχίας.

6 - Η θρησκεία βασίζεται στην τιμωριτική καταστολή - Η πνευματικότητα βασίζεται στην κατανόηση του παγκόσμιου Νόμου του Κάρμα.

Η θρησκεία λέει ότι αν δεν υπακούμε σε ορισμένους κανόνες, υπάρχει μια τιμωρία που μας περιμένει. Η πνευματικότητα μας βοηθά να κατανοήσουμε ότι κάθε πράξη έχει μια συνέπεια, και να συνειδητοποιήσουμε ότι η αντισταθμική «τιμωρία» ή «ανταμοιβή» που ακολουθεί τις πράξεις μας θα είναι η φυσική συνέπεια αυτού που επιλέγουμε να κάνουμε ή να μην κάνουμε. Στηρίζεται αποκλειστικά στις θεμελιώδεις δυνάμεις του σύμπαντος και δεν χρειάζεται να πιστεύουμε στην ύπαρξη αυτών των δυνάμεων.

7 - Η θρησκεία σας ζητά να ακολουθήσετε το μονοπάτι αφύπνισης άλλου ανθρώπου - Η πνευματικότητα σας επιτρέπει να δημιουργήσετε το δικό σας.

Το θεμέλειο μιας θρησκείας βασίζεται στην ιστορία που λέει για τον προφήτη 
ο οποίος την ίδρυσε, το ταξίδι του προς τη φώτιση και τις αλήθειες που ανακαλύφθηκαν, και σας προσκαλεί να ακολουθήσετε τα βήματά του.
Η πνευματικότητα σας αφήνει να ανακαλύψετε το δικό σας ταξίδι προς την φώτιση και τις ιδρυτικές αλήθειες σας, και αυτό από μόνοι σας, ακολουθώντας αυτό που η καρδιά σας λέει ότι είναι αλήθεια, γιατί η αλήθεια είναι πάντα η ίδια, ανεξάρτητα από τον δρόμο που ακολουθούμε.

Κάθε θρησκεία ήρθε στον κόσμο μέσα από την πνευματικότητα, μέσα από το ταξίδι ενός ατόμου που αναγνωρίστηκε στη συνέχεια ως προφήτηκός οδηγός εμπνευσμένο από το Θεό. Οι λεπτομέρειες της ιστορίας αυτού του ταξιδιού μπορεί να μην είναι σημαντικές, διότι αφορούν μόνο το πώς αυτός ο χαρακτήρας έχει ανακαλύψει την αλήθεια. Αυτό που είναι σημαντικό είναι το μήνυμα που αναφέρει αυτή την αλήθεια "ο θεϊκός κώδικας της ανθρώπινης καρδιάς" που αντηχεί αρμονικά μέσα από όλους εμάς. Αυτός είναι ο λόγος που κάθε θρησκεία έχει κάτι πραγματικό να διδάξει.


Πηγή: http://www.espritsciencemetaphysiques.com/7-differences-entre-la-religion-et-la-spiritualite.html
https://www.facebook.com/EditionsAriane?fref=photo

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ - Ντίπακ Τσόπρα

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΉΣΕΤΕ ΣΤΟ ΈΠΑΚΡΟ ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΣΑΣ

(από τον Nτίπακ Tσόπρα)

Τι είναι o διαλογισμός;

Ο καθένας πιστεύει ότι ο σκοπός του διαλογισμού είναι να χειριστεί το άγχος, να κλείνουμε τα αυτιά και να απομακρυνθούμε από όλα. Αν και αυτό είναι εν μέρει αληθινό, ο πραγματικός σκοπός του διαλογισμού είναι να συντονιστούμε, να μην ξεφύγουμε από τα πάντα, αλλά να να έρθουμε σε επαφή με το Όλο. Όχι μόνο για να απαλλαγούμε από το στρες, αλλά για να βρούμε την ειρήνη μέσα μας, η ειρήνη για την οποία οι πνευματικές παραδόσεις μιλούν και που ξεπερνά κάθε κατανόηση. Έτσι, ο διαλογισμός είναι ένας τρόπος για να μπούμε μέσα στο διάστημα ανάμεσα στις σκέψεις μας. Έχουμε μια σκέψη εδώ και μια άλλη εκεί, και υπάρχει λίγος χώρος μεταξύ την καθεμιά.

Σύμφωνα με τις σοφές παραδόσεις, αυτός ο χώρος μεταξύ των σκέψεων είναι το παράθυρο, ο διάδρομος, είναι η δίνη προς το άπειρο πνεύμα, το μυστήριο που μερικοί αποκαλούν Πνεύμα ή Θεό. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε τους όρους αυτούς, αλλά είναι η βασική συνείδησή μας. Και όσο περισσότερο μαθαίνουμε για αυτόν τον χώρο ανάμεσα στις σκέψεις, τόσο βρίσουμε κάποια πράγματα που είναι αληθινά:

• Είναι ένα πεδίο άπειρων δυνατοτήτων - άπειρες δυνατότητες, καθαρή δυναμικότητα.
• Τα πάντα είναι συνδεδεμένα με όλα τα άλλα.
• Είναι ένας χώρος αέναης δημιουργικότητας, άπειρης φαντασίας.
• Είναι ένα μέρος όπου υπάρχει κάτι που ονομάζεται η επίδραση του παρατηρητή, ή η δύναμη της πρόθεσης, που σημαίνει ότι πρόθεση είναι πολύ ισχυρή όταν έρχεται σ' αυτόν τον χώρο και ενορχηστρώνει τη δική της εκπλήρωση - αυτό που οι άνθρωποι αποκαλούν το νόμο της έλξης - είναι θαυμάσιες ιδιότητες του πνεύματος σας.

Στο διαλογισμό, μπαίνουμε σ' αυτόν τον χώρο, όπου βρίσκουμε άπειρες δυνατότητες, άπειρη συσχέτιση, άπειρη δημιουργικότητα, άπειρη φαντασία και άπειρη δύναμη της πρόθεσης. Αυτός είναι πραγαματικά ο διαλογισμός.

Πού να διαλογιζόμαστε

“Συνδεόμαστε”, κλείνουμε τα μάτια σας, και επιστρέφουμε μέσα σας, σε οποιοδήποτε ασφαλές μέρος της επιλογής μας όπου δεν θα σας ενοχλούν.

Πότε να διαλογιζόμαστε

Πρωί και βράδυ το σώμα μας έχει πιο ήσυχους ρυθμούς. Το σώμα μας ξέρει πώς να είναι ακίνητο, απλά πρέπει να του δώσουμε εμείς την ευκαιρία. Οι μελέτες δείχνουν ότι η συνήθεια να διαλογιζόμαστε το πρωί έχει ως αποτέλεσμα να διαρκούν περισσότερο τα οφέλη του, αλλά κάθε φορά που θα αισθανθούμε την ανάγκη για διαλογισμό, είναι η κατάλληλη στιγμή.

Η θέση του σώματος

Το πιο σημαντικό είναι να νιώθουμε άνετα. Είναι προτιμότερο να καθίσουμε στο πάτωμα ή σε μια καρέκλα για να μείνουμε σε εγρήγορση, αλλά αν είμαστε άρρωστοι ή έχουμε ανάγκη να ξαπλώσουμε, είναι μια χαρά.Το μυαλό έχει ρυθμιστεί για ύπνο όταν το σώμα είναι ξαπλωμένο, οπότε μπορεί να αιστανθούμε νύσταγμένοι. Τα χέρια μας μπορούν να χαλαρώσουν στα γόνατά μας, με τις παλάμες προς τα πάνω ή σε οποιαδήποτε στάση στην οποία αισθανόμαστε πιο ανοιχτοί.

Οι σκέψεις

Σκέψεις θα έρθουν αναπόφευκτα και να χορέψουν μέσα στο μυαλό μας, είναι φυσιολογικό. Μην προσπαθούμε να κάνουμε κάτι μαζί τους, ας τις αφήσουμε να υπάρχουν. Αν πιάσουμε τον εαυτό σας να σκεφτόμαστε αυτό που περνά από το μυαλό μας, επιστρέφουμε και επίκεντρώνουμε την προσοχή μας στο μάντρα ή στην αναπνοή μας, θα εισχωρήσουμε σύντομα στο χώρο ανάμεσα στις σκέψεις.

Η αναπνοή

Όταν εστιάζουμε την προσοχή στην αναπνοή μας, είμαστε στην παρούσα στιγμή. Αφήνουμε την αναπνοή μας να ρέει μέσα και έξω εύκολα και αβίαστα, με φυσικό ρυθμό.

Η διάρκεια του διαλογισμού

Τα αποτελέσματα του διαλογισμού είναι συσσωρευτικά, μόλις 15 λεπτά την ημέρα αρκούν για να ανανεωθούμε και είναι ευεργετικά. Πολλές σχολές διαλογισμού προτείνουν 30 λεπτά διαλογισμού δύο φορές την ημέρα, και όπως εξελίσσεται η πρακτική μας, μπορούμε να παρατείνουμε το χρόνο μας. Είναι καλύτερο να κάνουμε λίγα λεπτά διαλογισμού κάθε μέρα παρά να διαλογιστούμε μια ώρα την εβδομάδα.

Πώς να ξεκινήσετε διαλογισμό για πρώτη φορά (Deepak Chopra)

Πριν από τριάντα χρόνια, όταν για πρώτη φορά έγραψα για τη σύνδεση νου-σώματος, υπήρχαν πειστικές έρευνες σχετικά με τα οφέλη του καθημερινού διαλογισμού. Σταδιακά κατάλαβαν οι άνθρωποι ότι μπορούν να αναμένουν πολλά οφέλη: σωματικά όπως η μείωση της αρτηριακής πίεσης, και ψυχικά, όπως μια αίσθηση εσωτερικής ειρήνης. Σήμερα, αυτές οι θετικές επιδράσεις διευρύνθηκαν ακόμη περισσότερο. Είναι σωστό να πούμε ότι ο διαλογισμός είναι το κλειδί για την προσωπική μεταμόρφωση.

Αλλά όταν κάθεστε για τον πρώτο σας διαλογισμό, παρακαλώ μην περιμένετε τίποτα να συμβεί. Αυτό φαίνεται παράδοξο για πολλούς ανθρώπους. Είμαστε συνηθισμένοι να έχουμε προσδοκίες. Στην πραγματικότητα, είναι σχεδόν αδύνατο να κάνουμε χωρίς αυτές, αναμένουμε να αγαπηθούμε στις σχέσεις μας, να εμπιστεύομαστε τους φίλους μας, να αισθανόμαστε ασφαλείς στα σπίτια μας. Ο διαλογισμός, ωστόσο, θα πρέπει να προσεγγιστεί διαφορετικά. Είναι σαν ένα ραντεβού με τον εαυτό σας, θα συναντήσετε το νου σας όπου κι αν είναι.

Συνήθως οι άνθρωποι πιστεύουν εκ των προτέρων ότι γνωρίζουν πώς λειτουργεί ο διαλογισμός. Για παράδειγμα, έχουν ακούσει ότι ο διαλογισμός κάνει τον νου σιωπηλό, και όταν δεν έχουν αυτό το αποτέλεσμα, όταν ο διαλογισμός τους είναι γεμάτος με διάφορες σκέψεις, αισθάνονται απογοητευμένοι. Είτε νομίζουν ότι έχουν αποτύχει, είτε σκέφτονται : «Ο διαλογισμός δεν λειτουργεί για μένα". Δεν αληθεύει στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων.

Πώς να είμαστε παρόν

Η βουδιστική έκφραση να μην μπεις σ' ένα ποτάμι δυο φορές στο ίδιο μέρος ισχύει για το νου σας. Υπάρχει μια καθημερινή ροή συναισθημάτων, αισθήσεων, σκέψεων και εικόνων που γεμίζει το μυαλό σας απρόβλεπτα. Σ΄ αυτό το ποτάμι μπαίνετε όταν κλείνετε τα μάτια σας να διαλογίζεστε. Αυτό που θα συμβεί στη συνέχεια, δεν είναι το ίδιο με το συνηθισμένο τρόπο σκέψης. Δεν συμμετέχει το περιεχόμενο του νου, αλλά βιώνετε την ίδια τη συνείδηση.

Στις πνευματικές παραδόσεις από τις οποίες προέκυψε ο διαλογισμός, παρατηρήθηκε ότι ο νους είναι ήσυχος όταν ξυπνάτε το πρωί ή όταν πηγαίνετε για ύπνο το βράδυ. Στις στιγμές αυτές όπου η ησυχία είναι φυσιολογική, νιώθετε παρόν, δεν υπάρχει τίποτα συγκεκριμένο στο μυαλό σας. Αν είναι πρωί, δεν έχετε ακόμη αρχίσει να τροφοδοτήσετε σκέψεις για το υπόλοιπο της ημέρας.Αυτή η στιγμή απλής επίγνωσης μπορεί να διαρκέσει μόνο λίγα δευτερόλεπτα, και δεν θα το προσέξετε μέχρι να σας επεσημανθεί. (Για κάποιον κάτω από πίεση, το άγχομένο μυαλό λειτουργεί γενικά υπερωρίες, έτσι δεν υπάρχει μια στιγμή που να μην σκέφτεται).

Οι αρχαίοι σοφοί και προφήτες της Ινδίας εξερεύνησαν αυτό το φαινομενικά κενό χώρο. Αυτό που ανακάλυψαν ήταν ότι η εμφανής κενότητα ενός ήσυχου νου δεν είναι καθόλου κενή. Είναι η πηγή όλων των δυνατοτήτων. Με βαθύτερη εξερεύνηση, βρήκαν ένα πεδίο δημιουργικού δυναμικού που υπερβαίνει την καθημερινή ζωή. Η προσοχή μας σήμερα είναι κυρίως επικεντρωμένη στα οφέλη του διαλογισμού για το σώμα και τον εγκέφαλο, τα οποία είναι αξιοσημείωτα, οι αρχαίοι προφήτες επικεντρώνονταν στην ελευθερία και την ευτυχία που μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την αφοσίωση στην πρακτική.

Το πεδίο εφαρμογής του διαλογισμού είναι τόσο μεγάλο στην πραγματικότητα, και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ρεαλιστικά τι πρόκειται να συμβεί. Στο Κέντρο Chopra έχουμε διεξάγεί μελέτες που δείχνουν πόσο γρήγορα ο διαλογισμός αρχίζει να επηρεάζει τον εγκέφαλο, ακόμη και την έκφραση των γονιδίων. Από πολύ νωρίς στην πράξη, ακόμα και από την πρώτη φορά που κάποιος διαλογίζεται, αλλαγές αρχίζουν να συμβαίνουν.

Τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια του διαλογισμού

Το πώς αυτό μπορεί να συμβεί χωρίς προσδοκία απαιτεί λίγη εξήγηση. Σκεφτείτε το μυαλό σας σαν να είναι ένα ποτάμι. Στην επιφάνεια του, το ποτάμι ρέει γρηγορότερα και ταράζεται από κύματα και ρεύματα. Αλλά πιο βαθιά, τα κύματα εξαφανίζονται και το ρεύμα είναι πιο αργό. Τέλος, στο κάτω μέρος, όπου το νερό συναντά την κοίτη, το ρεύμα μπορεί να είναι σχεδόν ακίνητο. Το μυαλό είναι σαν αυτό, αλλά έχουμε εντοπίσει μόνο τη ενεργή, γρήγορη επιφάνεια του. Αυτό που κρύβεται βαθύτερα δεν μπορεί να προσεγγιστεί με τη σκέψη. Πρέπει να επιτρέψετε στο μυαλό σας να αναζητήσει την ησυχία του, για να επιστρέψει στη δική του Πηγή.

Αυτό θα συμβεί, επειδή το μυαλό στα βαθύτερα επίπεδα του είναι στην πραγματικότητα το πιο ισχυρό. Σιωπηλά, κάθε κύτταρο στο σώμα σας λαμβάνει μηνύματα από τον εγκέφαλο που δεν αφήνουν ίχνη σε ό, τι σκεφτόμαστε. Κανείς δεν ξέρει από πού μια σκέψη προέρχεται ή πώς η συνείδηση αλληλεπιδρά με τη λασπώδη μάζα των κυττάρων που αποτελούν τον εγκέφαλο. Η ηλεκτρική και χημική δραστηριότητα του εγκεφάλου, όταν εξετάζονται κάτω από ένα μικροσκόπιο ή μέσω σάρωσης του εγκεφάλου, δεν αποκαλύπτουν τίποτα για το πώς δημιουργείται η αντίληψη μας για τον τρισδιάστατο κόσμο.

Αυτό σημαίνει ότι η περιοχή του νου κάτω από την επιφάνεια είναι μυστηριώδης. Μέσω του διαλογισμού ανοίγετε την πόρτα στο μυστήριο, και η μόνη σωστή στάση σας πρέπει να είναι: καμιά στάση. Πάρτε το διαλογισμό όπως έρχεται. Αυτός είναι ο κανόνας για κάθε διαλογισμό, όχι μόνο για τη πρώτη φορά.  Αλλά αν το υιοθετήσετε στον πρώτο σας διαλογισμό, θα μπείτε στη σωστή πορεία για ένα συναρπαστικό ταξίδι. Όσο ενδιαφέρουσες και να είναι οι σκέψεις σας, τα συναισθήματα σας, και οι αισθήσεις σας, η συνείδηση ​​είναι πιο ενδιαφέρουσα, γιατί δεν είναι τίποτα λιγότερο από τη Μήτρα της Δημιουργίας.

Deepak Chopra

O θυμός - Ιsabelle Filliozat

O θυμός, των παιδιών μας, αλλά και του παιδιού που είναι μέσα μας.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Isabelle Filliozat "Στην καρδιά των συναισθημάτων του παιδιού".

Πολύ μεγάλη σύγχυση βασιλεύει στον νου των περισσοτέρων σχετικά με τον θυμό και τη βία. Η βία είναι καταστροφική, ο θυμός είναι εποικοδομητικός. Δεν έχουμε το κατάλληλο λεξιλόγιο για να αποσαφηνίσουμε αυτή τη διαφορά. Η λέξη επιθετικότητα έχει εντελώς αρνητική σημασία. Διατηρώ εδώ τη λέξη "θυμός" για να ονομάσω τη εξωτερίκευση της βιόφιλης επιθετικότητας, εκείνης που είναι στην υπηρεσία της προστασίας της ζωής. Ο θυμός είναι η επιβεβαίωση του εαυτού μας απέναντι στον άλλον, διευκρίνιση των ορίων που δεν πρέπει να ξεπεραστούν, άρνηση αυτού που μας κάνει να υποφέρουμε.
Επειδή δεν ξέρουμε να χειριστούμε τον θυμό, καταφεύγουμε στη βία. Η βία διαφέρει πολύ από τον θυμό, στην πραγματικότητα είναι το εντελώς αντίθετο.
Ο θυμός μου μιλάει μόνο για μένα, για τις ανάγκες μου.
Η βία μιλάει για τον άλλο, κατηγορεί, προσπαθεί να πληγώσει, να καταστρέψει.
Νιώθω μια ανάγκη, την εκφράζω και δεν παίρνω ικανοποίηση. Αισθάνομαι τότε ένα κενό μέσα μου, μου λείπει κάτι. Νιώθω άσχημα. Η βία είναι το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας να προστατευτώ από την ένταση των συναισθημάτων, προβάλλοντάς τα πάνω στον άλλον αποδίδοντας τη δυσφορία μου στον άλλον μέσω μιας κατηγορίας.
Όταν η δυσφορία είναι πολύ έντονη, αρχίζω να φοβάμαι ότι θα με καταστρέψει. Προσπαθώ τότε να προβάλλω στον άλλον την αίσθησή μου και τον κατηγορώ: "Είσαι κακός!" Η βία είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα της απώθησης του θυμού, της ανικανότητας να αντέξουμε μέσα μας ένα μεγάλο συναισθηματικό φορτίο, μια συσσώρευση συναισθημάτων αδυναμίας, αλλά και φόβου. Αν και είναι πάντα η έκφραση μιας ανάγκης, την καλύπτει μάλλον παρά την αποκαλύπτει.
Η βία είναι μια ύστατη προσπάθεια για να κάνουμε ένα μήνυμα να ακουστεί, όμως το μήνυμα είναι τόσο παραμορφωμένο που ελάχιστοι το κατανοούν. Ποιος καταλαβαίνει τη στενοχώρια του μαθητή του λυκείου που επιτίθεται στον καθηγητή του; Ποιος καταλαβαίνει την απελπισία ενός νεαρού των προαστίων που βρίζει και κλέβει τους πλουσίους; Και οι δύο προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή πάνω σ' αυτό που βιώνουν. Λένε ότι η καθημερινότητά τους είναι ανυπόφορη. Ποιος τους ακούει;
Η αντίδραση της προβολής είναι ένας στοιχειώδης καθολικός αμυντικός μηχανισμός. Το "Είσαι κακός" δείχνει τη δυσκολία του παιδιού να υποφέρει το άγχος της απογοήτευσης. Σιγά σιγά, όταν απολαμβάνει όλης της προσοχής, του σεβασμού των επιθυμιών και των αναγκών του (και όχι της συστηματικής τους ικανοποίησης), το παιδί δεν θα έχει πια την ανάγκη να προβάλλεται πάνω τον άλλο. Θα ξέρει, γιατί θα έχει την πείρα, πως μπορεί να θυμώσει και θα του περάσει, πως δεν θα καταστραφεί από τον θυμό του, πως δεν θα καταστρέψει τον δεσμό με τους γονείς του.
Αν οι γονείς διστάζουν συχνά να ακούνε τους θυμούς, είναι επειδή τους κατατάσσουν στη δυναμική ενός παιχνιδιού εξουσίας. Ανταγωνίζονται το παιδί τους και, ξεχνώντας ότι ο δικός τους εγκέφαλος είναι πιο ανεπτυγμένος, αρχίζουν τα: "δεν κάνεις εσύ κουμάντο εδώ μέσα", "δεν θ΄αφήσω ένα πιτσιρίκι να με κάνει ό,τι θέλει..."
Επειδή κι εκείνοι δεν είχαν το δικαίωμα να εκφράσουν τον θυμό τους, η παλιά οργή παρέμεινε μέσα τους, έτοιμη να επανέλθει στην επιφάνεια, γεγονός που τους τρομοκρατεί. Πόσο μάλλον που κάτω από τον θυμό υπάρχει ο πόνος του παιδιού που υπήρξαν κάποτε, ο πόνος που δεν τους κατάλαβαν, που δεν τους άκουσαν, που δεν τους αγάπησαν.
Με το να καταστέλλουν τον θυμό του παιδιού, διατηρούν το καπάκι πάνω στα δικά τους παιδικά συναισθήματα, πάνω στο παιδί που κρύβουν μέσα τους.
Τον θυμό, εργαλείο χειρισμού της απογοήτευσης, δεν χρειάζεται να τον σβήνει κανείς, αλλά να τον βιώνει, να τον αισθάνεται μέσα του, να τον περνά.
Υπάρχουν λοιπόν οι υγιείς θυμοί, που δεν είναι βίαιοι, οι εποικοδομητικοί, και οι άτοποι θυμοί, οι υπερβολικοί, οι βίαιοι, οι καταστροφικοί. Τους πρώτους τους ακούμε, τους δεύτερους τους αποκωδικοποιούμε. Είναι όλοι σεβαστοί, γιατί όλοι υποδεικνύουν μια ανάγκη.

Μια εσωτερική επανάσταση-εξέλιξη - Frédéric Lopez

Ο Φρεντερικ Λοπέζ είναι δημοσιογράφος και παραγωγός στην γαλλική τηλεόραση. Ξεκίνησε την καριέρα του ανακοινώνοντας τις «κακές είδησεις», ύστερα άρχισε να ψάχνει το όμορφο σ' αυτόν τον πλανήτη. 
Δημιούργησε εκπομπές όπου συναντάει ανθρώπους που ζουν σε αρμονία με το περιβάλλον τους, μακριά από την καταναλωτική μας κοινωνία.
Ο Φρεντερικ Λοπέζ μοιράζεται μαζί μας τη δέσμευση του και τις αξίες του.

Να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας.

     

Είμαι βέβαιος ότι έχετε διαβάσει πολλές φορές αυτή τη φράση: «πρέπει πρώτα να αγαπάς τον εαυτό σου».

Αλλά τι σημαίνει αυτό; Μήπως να φτιάξετε μια ζεστή σοκολάτα όταν κάνει κρύο; Να αγοράζετε ένα καινούριο φόρεμα όταν νιώθετε την ανάγκη; Να κάνετε ό, τι θέλετε, όταν το θέλετε; Να βάλετε ζεστά ρούχα όταν κάνει κρύο έξω;

Να αγαπάμε τον εαυτό μας σημαίνει να μάθουμε να φροντίσουμε τον εαυτό μας όπως ένας γονέας θα φρόντιζε με αγάπη το παιδί του.

Ακόμη και μετά την ενηλικίωση, και υποθέτω ότι την έχετε φτάσει, έχετε κρατήσει ένα παιδί μέσα σας. Είναι τα συναισθήματά σας. Σ' αυτό το επίπεδο, αντιδράτε σαν ένα παιδί τριών-τεσσάρων ετών. Τα συναισθήματά σας δεν μπορούν να μεγαλώσουν. Αλλά εσείς μπορείτε να μεγαλώσετε και να γίνετε ενήλικες. Μπορείτε να μάθετε να τα σέβετε και να τα διαχειριστείτε. Μπορείτε να μάθετε πώς να φροντίσετε το εσωτερικό σας παιδί.

Όταν δεν έχετε επίγνωση του εσωτερικού παιδιού σας, προσπαθείτε να ζήσετε σ' έναν κόσμο ενηλίκων, όπως ένα τετράχρονο αγόρι ή κορίτσι. Αισθάνεστε μόνος, με τον φόβο του μεγάλου κακού έξω κόσμου, μην ξέροντας τι να κάνετε, πού να ζητήσετε βοήθεια, πώς να προστατεύσετε τον εαυτό σας. Είναι πολύ δύσκολο να το ζήσει κανείς. Αισθάνεστε πάντοτε φόβο, άγχος, αμφιβολία, κόπωση. Είναι δύσκολο να προσπαθήσει κανείς να επιβιώσει ως παιδί σ' έναν κόσμο που μεγαλώνει.Τις περισσότερες φορές, θα αισθάνεστε θυμωμένος, ανήσυχος, και χαμένος.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή κανείς δεν φροντίζει αυτό το μικρό παιδί μέσα σας.

Ας πούμε ότι το όνομά σας είναι Σαρλότ. Είστε 42 ετών. Μέσα σας ζει η μικρή Σαρλότ. Είναι τεσσάρων ετών. Όταν είστε απασχολημένη αλλού με τη φροντίδα άλλων ανθρώπων, ή επιχειρήσεων, όταν μετακινείστε, όταν κάνετε χίλια πράγματα κάθε μέρα, η Σαρλότ κάποια στιγμή θα νιώθει παραμελημένη. Αν εξακολουθείτε να τρέχετε να βοηθήσετε τους άλλους, για να διασφαλίσετε την ικανοποίηση των αναγκών τους, θα εξαντληστείτε και κάθε βράδυ θα κλαίτε μέσα στο κρεβάτι σας. Μερικές φορές θα έχετε ξεσπάσματα θυμού. Θα αισθανθείτε πολύ θυμωμένη χωρίς κανένα λόγο (αλλά πάντα υπάρχει ένα, και μεγάλο!).

Όλα αυτά τα μεγάλα συναισθήματα είναι απόπειρες του εσωτερικού σας παιδιού για να τραβήξει την προσοχή σας.

Φανταστείτε ότι έχετε, εκτός από τα παιδιά σας, τον άντρα σας, τους συναδέλφους σας, τους συγγενείς σας, τους φίλους σας, και ένα μικρό κορίτσι που ονομάζεται Σαρλότ και είναι τεσσάρων ετών. Κανείς δεν το έχει παρατηρήσει ποτέ. Κανείς δεν φροντίζει για αυτό. Κάθε φορά που προσπαθεί να πει κάτι για να πάρει κάποια προσοχή, του λέτε : «Σώπα!» . Η ακόμα: «Έχω να φροντίσω τους γονείς μου, τη δουλειά μου, τον σύζυγό μου, τα χαρτιά μου, τους φίλους μου, τα άλλα παιδιά μου, το σπίτι μου ... δεν έχω χρόνο για σένα!».

Πώς νομίζετε ότι θα αισθανθεί; Τι νομίζετε ότι θα κάνει; Κατ 'αρχάς, θα προσπαθήσει να τραβήξει την προσοχή σας, εκδηλώνοντας μεγάλες συγκινήσεις. Θα κλάψει πολύ, θα ουρλιάξει και να φωνάξει, ίσως ακόμη και να γίνει επιθετική κατά καιρούς. Νομίζετε ότι είστε θυμωμένη με τον έξω κόσμο, αλλά είναι το εσωτερικό παιδί σας που είναι θυμωμένο μαζί σας! Είναι λυπημένο και θυμωμένο επειδή εσείς δεν το φροντίζετε!  Συμπεριφέρεστε σαν να μην υπάρχει! Τίποτα δεν είναι χειρότερο από το να συμπεριφερόμαστε σαν να μην υπάρχει το εσωτερικό παιδί μας. Σημαίνει ότι προσπαθούμε να ζήσουμε σαν να μην υπήρχαμε.

Το χειρότερο συναίσθημα στον κόσμο είναι να είμαστε άπιστοι στον εαυτό μας. Τίποτα δεν είναι χειρότερο από αυτό!

Πόσες φορές έχουμε αγνοήσει αυτό που αισθανθήκαμε για να ευχαριστήσουμε κάποιον άλλον; Πόσες φορές έχουμε πει στο εσωτερικό παιδί μας: «Σώπα, δεν είσαι σημαντικό, ο άλλος είναι πολύ πιο σημαντικός από σένα! Σταμάτα! Δεν θέλω να σ' ακούσω, δεν θέλω να σε δω»; Είναι φοβερό έτσι δεν είναι; Και το κάνουμε κάθε φορά που ευνοούμε την επιθυμία του άλλου πριν από τη δική μας.

Τι πρόκειται να κάνει η μικρή Σαρλότ; Θα παραιτηθεί μετά από λίγο. Μετά από πολύχρονη προσπάθεια για να δείξει τα συναισθήματά της, θα παραιτηθεί. Θα νιώθει πολύ κουρασμένη από όλα αυτά και θα πει : «Δεν πειράζει, δεν μ 'αγαπάει, δεν θέλει να αναλάβει τη φροντίδα μου, δεν το αξίζω», και θα νιώθει κατάθλιψη.

Σίγουρα, νομίζετε ότι νιώθετε κατάθλιψη λόγω των άλλων, λόγω της εργασίας σας, των παιδιών σας, λόγω του συζύγου σας ή των γονέων σας.

Δεν είναι το σφάλμα κανενός. Αλλά θα πρέπει να μάθετε να ασχοληθείτε με το εσωτερικό παιδί σας που υποφέρει απ' αυτή την έλλειψη προσοχής.

Όταν, πέρα από την κατάθλιψη, τα πράγματα εξακολουθούν να μην αλλάζουν, υπάρχει ένα εφεδρικό όπλο για να επιστηθεί η προσοχή σας: η μικρή Σαρλότ θα αρρωστήσει. Ή θα έχει ένα ατύχημα. Ίσως μετά από αυτό, η ενήλικη Σαρλότ τελικά θα μάθει να δώσει προσοχή στο εσωτερικό της παιδί, το οποίο είναι το ίδιο πραγματικό (αν όχι περισσότερο) από ένα αληθινό παιδί από σάρκα και οστά.

Πρέπει να μάθετε να είστε ένας στοργικός γονέας για τον εαυτό σας.

Τι σημαίνει αυτό;

Θα πρέπει πρώτα να αναπτύσσετε μια εσωτερική μητέρα. Αν είχατε την τύχη να έχετε μια στοργική μητέρα, μπορείτε να την έχετε ως παράδειγμα. Διαφορετικά, θα πρέπει να εφευρείτε, να δημιουργήσετε την εσωτερική σας μητέρα, η οποία είναι η ενέργεια της γυναικείας καλοσύνης σας. Κάθε φορά που έχετε ένα συναίσθημα, η εσωτερική μητέρα σας θα πρέπει να ρωτήσει στο εσωτερικό παιδί σας: «Τι συμβαίνει, αγάπη μου;». Ακούστε τι έχει να σας πει το εσωτερικό παιδί σας. Να είστε σε διάλογο. Η εσωτερική μητέρα θα απαντήσει: «Έλα εδώ. 'Ελα στην αγκαλιά μου, σ 'αγαπώ όπως είσαι. Σ 'αγαπώ με αυτό που νιώθεις».

Με τον τρόπο αυτό, το βάρος των συναισθημάτων θα μειωθεί σημαντικά. Ύστερα πείτε την λέξη:«Καταλαβαίνω» . Αυτά τα λόγια είναι πολύ σημαντικά, διότι τις περισσότερες φορές αισθανόμαστε πολύ άβολα να βιώνουμε συναισθήματα και προσπαθούμε να τα αγνοήσουμε ή να τα καταστείλουμε, γεγονός που τα καθιστά ακόμη πιο βαριά. «Καταλαβαίνω, αγάπη μου, έλα εδώ στην αγκαλιά της μητέρας σου, σ 'αγαπώ».

Μείνετε με αυτές τις λέξεις και τα συναισθήματα για μια στιγμή, και στη συνέχεια ρωτήστε: «Τι χρειάζεσαι;».

Όποιες και αν είναι οι απαντήσεις του εσωτερικού παιδιού σας, πείτε: «Θα ρωτήσουμε στον πατέρα σου» .

Και εδώ αρχίζει το έργο του εσωτερικού πατέρας σας, του οποίου ο ρόλος είναι να σας προστατεύσει και να σας εκπροσωπήσει στον έξω κόσμο. Ποτέ δεν θα στέλνατε ένα παιδί τεσσάρων ετών να ζητήσει μια αύξηση ή να λύσει μια σύγκρουση στο σχολείο ή με τους γείτονες, σωστά; Γιατί λοιπόν να μην το δοκιμάσετε; Στείλτε τον εσωτερικό πατέρα σας να φροντίσει αυτό που έχετε να κάνετε στον έξω κόσμο. Ο εσωτερικός πατέρας σας είναι η αρσενική ενέργειά σας, η οποία σας επιτρέπει να λάβετε αποφάσεις, να δράσετε, για να ακολουθήσετε την εσωτερική σας καθοδήγηση (που βρίσκεται μέσα σας, το εσωτερικό παιδί σας, που ονομάζεται επίσης διαίσθηση) και να εκδηλώσετε τις επιθυμίες του παιδιού σας στον κόσμο.

Όταν χρειάζεστε, για παράδειγμα, να καλέσετε κάποιον στο τήλέφωνο ή να πάτε κάπου να οργανώσετε κάτι, φανταστείτε ότι το εσωτερικό παιδί σας μένει στο σπίτι με τη μητέρα του, που φροντίζει τα συναισθήματά του («Καταλαβαίνω γιατί φοβάσαι ...») και ο εσωτερικός πατέρας σας (ένα άλλο μέρος της ύπαρξής σας) πηγαίνει εκεί για να πράξει. Ο εσωτερικός πατέρας σας είναι το μέρος σας που είναι σε θέση να χειριστεί το άγχος, να λάβει μέτρα για να διαχειριστεί τη σύγκρουση και ό, τι άλλο έχει να κάνει με τον έξω κόσμο. Αν αυτό το μέρος λείπει, γιατί δεν είχατε ο ίδιος ένα καλό πρότυπο όταν ήσασταν μικρός, θα πρέπει να το δημιουργήσετε και να το αναπτύξετε.

Φυσικά, το εσωτερικό σας παιδί, η μητέρα σας και ο πατέρας σας είναι όλα μέρη του εαυτού σας. Είναι όλο αυτό που είστε εσείς. Είναι απλά ένα μοντέλο για να καταλάβετε τι συμβαίνει μέσα σας και πώς μπορείτε να μάθετε να αγαπάτε τον εαυτό σας.

Να αγαπάμε τον εαυτό μας σημαίνει να ακούμε το εσωτερικό παιδί μας, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τα συναισθήματά του, να κατανοήσουμε τι αισθάνεται και να ενεργούμε προς την επιθυμητή κατεύθυνση. Να αγαπάμε τον εαυτό μας σημαίνει να έχουμε αυτό το διάλογο με τον εαυτό μας κάθε πρωί όταν ανοίγουμε τα μάτια, κάθε βράδυ όταν θα πηγαίνουμε για ύπνο, και κάθε φορά που έχουμε ένα συναίσθημα.

Η αγάπη για τον εαυτό μας είναι η οικοδόμηση μιας ισχυρής εσωτερικής σχέσης με τον εαυτό μας.

Δημιουργήστε τη δική σας αγαπημένη οικογένεια, μέσα σας. Ποτέ δεν θα αισθάνεστε μόνοι. Ήδη τρεις! Ονομάστε την η Τριάδα σας. Όπου κι αν πηγαίνετε, από τώρα και στο εξής, θα πηγαίνετε με την εσωτερική οικογένειά σας. Δεν είστε μόνοι. Σας αγαπάνε και είστε προστατευμένοι. Ακούστε τον εαυτό σας και φροντίστε αυτό το πολύτιμο παιδάκι που περιμένει εδώ και τόσο πολύ καιρό για να πάρει την προσοχή και την αγάπη σας.

                       Είναι η εσωτερική θεραπεία.

Albert Isel - http://www.mental-o-top.com/blog/