Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Ο ΝΤΟΝ ΜΙΓΚΕΛ ΡΟΥΙΖ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΤΟΛΤΕΚΩΝ





Ο πολιτισμός τωνΤολτέκων αναπτύχθηκε γύρω από την πόλη Τούλα, κοντά στοΤεοτιουακάν στο Μεξικό μεταξύ 900 και 1200 μ.Χ. Ο όρος Τολτέκων προέρχεται από τη γλώσσα Nahuatl και σημαίνει «πρωτομάστορες». Στους θρύλους των Nahuatl, οι Τολτέκοι υποτίθεται ότι ήταν η πηγή όλων των πολιτισμών (αυτός είναι ο λόγος που ονομάζονται καλλιτέχνες ή πρωτομάστορες). Αργότερα οι Αζτέκοι, να διεκδικήσουν την υπεροχή τους, αποκαλέστηκαν απογόνοι τους.

 

Ο Ντον Μιγκέλ Ρουίζ είναι ένας μεξικανός συγγραφέας, σαμανός, γεννημένος το 1952, γνωστός για το μπεστ σέλλερ του “Οι τέσσερεις συμφωνίες των Τολτέκων”.
Ο παππούς του ήταν ναγκουάλ (τολτέκος σαμανός). O Nτον Μιγκέλ Ρουίζ σπούδασε για να γίνει χειρουργός, όμως η ζωή του άλλαξε όταν είχε μια επιθανάτεια εμπειρία η οποία τον έμπνευσε να βρεί απαντήσεις για την ύπαρξη στην παράδοση των Τολτέκων. Το 2002 υπέστη καρδιακή προσβολή και το 2010 έκανε με επιτυχία μεταμόσχευση καρδιάς. Έγραψε επίσης και ένα καινούριο βιβλίο : "Οι πέμπτη συμφωνία των Τολτέκων".
 
 

 
            ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΤΩΝ ΤΟΛΤΕΚΩΝ
 
   


 
 

 

 

1 - ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΑΜΕΜΠΤΟΙ ΣΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΣΑΣ

Να μιλάτε με ευθύτητα. Να λέτε μόνο ό,τι εννοείτε. Αποφύγετε να χρησιμοποιείτε το λόγο εναντίον του εαυτού σας ή ως μέσο για να σχολιάζετε άλλους. Χρησιμοποιήστε την δύναμη του λόγου σας προς την κατεύθυνση της Αλήθειας και της Αγάπης.


2 - ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ
Καμιά πράξη των άλλων δεν γίνεται εξαιτίας σας. Ότι λένε και κάνουν οι άλλοι, αποτελεί μια προβολή της δικής τους πραγματικότητας, του δικού τους ονείρου. Όταν είστε απρόσβλητοι στις γνώμες και πράξεις των άλλων, δεν θα υποφέρετε από αναίτιο πόνο.

3 - ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
Βρείτε το θάρρος να ρωτάτε και να εκφράζετε τις αληθινές επιθυμίες σας. Επικοινωνήστε με τους άλλους όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται, ώστε να αποφεύγετε παρεξηγήσεις, θλίψη, δράματα. Με αυτήν και μόνον την συμφωνία, μπορείτε να μεταμορφώσετε εντελώς την ζωή σας.

4 - ΔΙΝΕΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ
Το καλύτερο που μπορείτε να δώσετε αλλάζει από λεπτό σε λεπτό: θα είναι διαφορετικό όταν είστε υγιείς, διαφορετικό όταν είστε άρρωστοι. Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες να δίνετε πάντα τον καλύτερο εαυτό σας και θ’ αποφύγετε έτσι την αυτοκριτική, την αυτοτιμωρία και την απογοήτευση.
 
 

 
 
 
 

 
 

                          Η ΠΕΜΠΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ
 
 


5 - ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΔYΣΠΙΣΤΟΙ ΑΛΛΑ ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΤΕ

Μην πιστεύετε τον εαυτό σας ή οποιονδήποτε άλλον. Χρησιμοποιήστε τη δύναμη της αμφιβολίας να αμφισβητήσετε ό, τι ακούτε: είναι πραγματικά η αλήθεια; Ακούστε την πρόθεση πίσω από τις λέξεις και θα καταλάβετε το πραγματικό μήνυμα.

 
 




 
 
Aπόσπασμα από το βιβλίο του Ντον Μιγκέλ Ρουίζ “Η φωνή της Γνώσης”:
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Χο'οπονόπονο

 

                                                  

              

               ΧΟ'ΟΠΟΝΟΠΟΝΟ                    

                                    (οι τέσσερεις μαγικές λέξεις)


Το χο'οπονόπονο είναι μια χαβανέζικη παράδοση μετάνοιας, συμφιλίωσης και επανόρθωσης.

                                               
Το παραδοσιακό χο'οπονόπονο κατευθυνόταν από ένα (ή μία) ιερέα, για να θεραπεύσει τις σωματικές ή ψυχικές ασθένειες. Λειτουργούσαν σε οικογενειακές ομάδες. Οι περισσότερες σύγχρονες εκδοχές είναι γραμμένες έτσι ώστε ο καθένας μπορεί να το κάνει μόνος του.
Αυτή η μέθοδος έγινε περισσότερο γνωστή όταν ο Joe Vitale, συγγραφέας του βιβλίου "Zero limite" συνάντησε ένα ψυχολόγο που θεράπευσε τους ασθενείς του δίχως να τους συναντήσει ποτέ !

Ας δούμε ένα απόσπασμα του βιβλίου του Joe Vitale  :


«Πριν από δύο χρόνια, άκουσα για ένα θεραπευτή στη Χαβάη που θεράπευσε μια ολόκληρη πτέρυγα επικίδυνων ψυχασθενών - χωρίς ποτέ να δει κάποιον από αυτούς.
Ο ψυχολόγος μελετούσε το φάκελο του ασθενή και στη συνέχεια έψαχνε μέσα στον εαυτό του για να δει πώς δημιούργησε την ασθένεια αυτού του ατόμου. Καθώς βελτιωνόταν ο ίδιος, ο ασθενής θεραπεύοταν.

Όταν άκουσα αυτή την ιστορία για πρώτη φορά, σκέφτηκα ότι ήταν ένας τοπικός θρύλος. Πώς θα μπορούσε κάποιος να θεραπεύσει οποιονδήποτε άλλον θεραπεύοντας τον εαυτό του; Πώς θα μπορούσε ακόμη η καλύτερη αυτο-βελτίωση να θεραπεύσει τον τρελό εγκληματία;

Δεν έβγαινε νόημα. Δεν ήταν λογικό και απέρριψα αυτή την ιστορία. Ωστόσο, ακούσα πάλι γι'αυτήν ένα χρόνο αργότερα. Έμαθα ότι ο θεραπευτής είχε χρησιμοποιήσει μια Χαβανέζικη θεραπευτική διαδικασία που ονομάζεται χο΄οπονόπoνο.

Δεν είχα ακούσει ποτέ γι'αυτό, αλλά δεν έφευγε από το μυαλό μου. Αν η ιστορία αυτή ήταν αληθινή, έπρεπε να μάθω περισσότερα.

Πάντα πίστευα ότι «απόλυτη ευθύνη» σήμαινε ότι είμαι υπεύθυνος για ό,τι σκέφτομαι και τι κάνω. Πέρα από αυτό, δεν ευθυνόμουνα για τίποτα.

Πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι καταλαβαίνουν τη απόλυτη ευθύνη με αυτόν τον τρόπο. Είμαστε υπεύθυνοι για ό,τι κάνουμε, όχι γι'αυτό που κάνουν οι άλλοι - αλλά αυτό είναι λάθος.

Ο Χαβανέζος θεραπευτής που θεράπευσε αυτούς τους ασθενείς θα μου διδάσκε μια νέα προχωρημένη προοπτική για την απόλυτη ευθύνη.

Το όνομά του είναι Dr Ihaleakala Hew Len. Περάσαμε πιθανώς μια ώρα μιλώντας στο πρώτο μας τηλεφώνημα. Του ζήτησα να μου πει όλη την ιστορία της δουλειάς του ως θεραπευτή.
Εξήγησε ότι εργάστηκε τέσσερα χρόνια στο νοσοκομείο της της Χαβάης.
Η πτέρυγα όπου κρατούσαν τους επικύνδυνους ψυχασθενείς ήταν ζόρικη.
Ψυχολόγοι παραιτούνταν στο μήνα επάνω. Το προσωπικό έπαιρνε πολλές αναρρωτικές άδειες ή έφευγε, απλά. Όλοι περπατούσαν με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο, φοβούμενοι μην δεχτούν επίθεση από τους ασθενείς.
Δεν ήταν ένα ευχάριστο μέρος οπού να ζήσει κανείς, να εργαστεί ή να έρχεται επίσκεψη.


Ο Dr Len μου είπε ότι ποτέ δεν έβλεπε τους ασθενείς του. Δέχτηκε να έχει ένα γραφείο και να έβλεπε τους φακέλους. Ενώ κοιτούσε τους φακέλους, δουλεύε επάνω στον εαυτό του. Όσο δούλευε επάνω στον εαυτό του, οι ασθενείς άρχιζαν να θεραπευτούν.

"Μετά από λίγους μήνες, σε ασθενείς που χρειάστηκε να μπούν σε περιορισμό τους επιτράπηκε να μπαινοβγαίνουν ελεύθερα, μου είπε. Άλλοι, που ήταν κάτω από βαριά φαρμακευτική αγωγή άρχισαν να εγκαταλείψουν τα φάρμακά τους.
Και όσοι είχαν καμία πιθανότητα να ελευθερωθούν αφέθηκαν ελεύθεροι."
Έμεινα έκπληκτος.
"Όχι μόνο αυτό, συνέχισε, το προσωπικό άρχισε να έρχεται με ευχαρίστηση να εργαστεί. Έληξε η συστηματική αποχή από την εργασία και οι συνεχείς αλλαγές προσωπικού . Καταλήξαμε να έχουμε περισσότερο προσωπικό από ό,τι χρειαζόμασταν επειδή πολλοί ασθενείς αφέθηκαν ελεύθεροι και όλο το προσωπικό ερχόταν για να εργαστεί. Σήμερα, αυτή η πτέρυγα είναι κλειστή."

Και τότε ρώτησα :
"τι κάνατε μέσα στον εαυτό σας που είχε σαν αποτέλεσμα την αλλαγή αυτών των ανθρώπων;"
"Απλούστατα, γιάτρευα το μέρος του εαυτού μου που τους είχε δημιουργησεί", είπε.
Δεν το καταλάβαινα. Ο Dr Len μου εξήγησε ότι η απόλητη ευθύνη για τη ζωή μας σημαίνει ότι τα πάντα στη ζωή μας - απλά επειδή είναι στη ζωή μας - είναι δική μας ευθύνη. 


Κυριολεκτικά, ολόκληρος ο κόσμος είναι δημιουργία μας.
Ναι. Δύσκολο να το καταπιεί κανείς... Να είμαι υπεύθυνος για το τι λέω ή κάνω είναι ένα πράγμα. Να είμαι υπεύθυνος για ό,τι ο καθένας στη ζωή μου λέει ή κάνει είναι αρκετά διαφορετικό. Όμως, η αλήθεια είναι αυτή : αν αναλαμβάνεις την πλήρη ευθύνη για τη ζωή σου, τότε ό,τι βλέπεις, ακούς, γεύεσαι, αγγίζεις ή βιώνεις με οποιονδήποτε τρόπο, είναι δική σου ευθύνη, επειδή είναι στη ζωή σου.
Αυτό σημαίνει ότι η τρομοκρατική ενέργεια, ο προθυπουργός, η οικονομία - ό,τι δίποτε βιώνεις και δεν σου αρέσει -, είναι δική σου ευθύνη να θεραπευτεί. Υπάρχουν, θα λέγαμε, ως προβολές του εσωτερικού μας κόσμου. Το πρόβλημα δεν είναι δικό τους, είναι δικό σου και για να το αλλάξεις, χρειάζεται να αλλάξεις τον εαυτό σου.

Γ
νωρίζω ότι είναι δύσκολο να το συλλάβει κανείς, να το αποδεχτεί ή να το ζήσει πραγματικά. Να κατηγορούμε τους άλλους είναι πολύ πιο εύκολο από την απόλυτη ευθύνη, αλλά καθώς μιλούσα με τον Dr Len, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι η θεραπεία γι'αυτόν και μέσα στη μέθοδο χο'οπονόπονο σημαίνει να αγαπάς τον εαυτό σου.
Αν θέλεις να βελτιώσεις τη ζωή σου, θα πρέπει να θεραπεύσεις τη ζωή σου. Αν θέλεις να θεραπεύσεις κάποιον - ακόμη και έναν επικύδυνο ψυχασθενή – Θεράπευσε τον εαυτό σου.
Ρώτησα τον Dr Len τι έκανε για να θεραπεύσει τον εαυτό του.
Τι έκανε ακριβώς όταν κοιτούσε τους φακέλλους των ασθενών του ;

"Απλά έλεγα «Με συγχωρείτε» και «σας αγαπώ» ξανά και ξανά" είπε.
"Αυτό είναι όλο;"

"Αυτό είναι όλο."

Το να αγαπάς τον εαυτό σου είναι ο καλύτερος τρόπος για να βελτιωθείς, και όσο βελτιώνεσαι, βελτιώνεις τον κόσμο σου.



Ας δούμε ένα μικρό παράδειγμα του πώς λειτουργεί :
Μια μέρα, κάποιος μου έστειλε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που με αναστάτωσε.
Στο παρελθόν θα αντιμετώπιζα την κατάσταση εργάζοντας επάνω στις συναισθηματικές αδυναμίες μου, ή προσπαθώντας να δικαιολογίσω το άτομο που έστειλε το δυσάρεστο μήνυμα.
Αυτή τη φορά, αποφάσισα να δοκιμάσω την μέθοδο του Dr Len. Επαναλάμβανα σιωπηλά
«Συγγνώμη» και «'Σ αγαπώ»
Δεν το έλεγα σε κανέναν συγκεκριμένα.
Έφερνα στο μυαλό μου το πνεύμα της αγάπης να θεραπεύσει μέσα μου αυτό το οποίο είχε δημιουργήσει την εξωτερική περίσταση.
Μέσα σε μια ώρα, έλαβα ένα ηλεκτρονικό μήνυμα από το ίδιο άτομο.
Ζητούσε συγγνώμη για το προηγούμενο μήνυμα.

Θυμηθείτε ότι δεν είχα κάνει καμμιά εξωτερική πράξη για να λάβω αυτή τη συγνώμη. Δεν του είχα καν απαντήσει.
Ωστόσο, λέγοντας «Σ' αγαπώ», κατά κάποιο τρόπο είχα θεραπεύσει μέσα μου αυτό που το δημιουργούσε.

Στη συνέχεια παρακολούθησα ένα εργαστήριο χο'οπονοπόνο φιλοξενούμενος από το Dr Len. Τώρα θεωρείται ένας παππού σαμάνος των 70 ετών, και είναι κάπως μοναχικός.

Με συγχάρηκε για το βιβλίο μου “the Attractor Factor”. Μου είπε ότι καθώς βελτιώνομαι, η δόνηση του βιβλίου μου αυξάνεται και θα το αισθάνεται όποιος το διαβάζει. Εν ολίγοις, όσο βελτιωνόμαι, βελτιώνονται οι αναγνώστες μου.

"Τι γίνεται με τα βιβλία που ήδη πωλήθηκαν και είναι εκεί έξω;", ρώτησα. "Δεν είναι «εκεί έξω»," είπε, έκπλησωντας με και πάλι με την σοφία του. "Είναι ακόμα μέσα σου."
Εν ολίγοις, δεν υπάρχει τίποτα "εκεί έξω".

Θα χρειαζόταν ένα ολόκληρο βιβλίο για να εξηγήθει αυτή την τεχνική με το βάθος που της αξίζει. Αρκεί να πω ότι κάθε φορά που θέλεις να βελτιώσεις κάτι στη ζωή σου, υπάρχει μόνο ένα μέρος πού να κοιτάξεις : μέσα στον εαυτό σου.

Και όταν στραφείς εκεί, κάντο με αγάπη.»



                                              ♥.•*`*•. ♥ .•*`*•. ♥.•*`*•. ♥



Τα διδάγματα του χο'οπονόπονο :



1. Το υλικό σύμπαν είναι μια δημιουργία των σκέψεων μου.
2. Αν οι σκέψεις μου είναι καρκινογόνες, δημιουργούν μια υλική πραγματικότητα καρκινογόνη.
3. Εάν οι σκέψεις μου είναι τέλειες, δημιουργούν μια απέραντη υλική πραγματικότητα η οποία ξεχειλίζει από αγάπη.

4. Είμαι 100% υπεύθυνος για τη δημιουργία του υλικού μου κόσμου έτσι όπως είναι.
5. Είμαι 100% υπεύθυνος για τη διόρθωση των καρκινογόνων σκέψεων που δημιουργούν μία άρρωστη πραγματικότητα.
6. Τίποτα δεν υπάρχει έξω. Όλα υπάρχουν με τη μορφή σκέψεων μέσα στο μυαλό μου.





                                              ♥.•*`*•. ♥ .•*`*•. ♥.•*`*•. ♥





Λυπάμαι : δεν ήξερα ότι είχα αυτή τη μνήμη.

Συγνώμη : είναι αυτό που σας επιτρέπει να κοπεί ο δεσμός με τις λανθασμένες μνήμες .. είναι απελευθερωτική.

Ευχαριστώ :
- τη ζωή που μου δείχνει τι έχω να καθαρίσω.
- τις λανθασμένες μνήμες που εκδηλώθηκαν και μου δίνουν την ευκαιρία να τις συνειδητοποιήσω και να τις απελευθερώσω.
- το Θεό και Του εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου.

Σ 'αγαπώ : δείχνει ότι μόνο με την αγάπη θα μετατρέψουμε σε Φως τις λανθασμένες μνήνες μας.


 

                                              ♥.•*`*•. ♥ .•*`*•. ♥.•*`*•. ♥




                                                         O Joe Vitale και ο Dr Len




                                             ♥.•*`*•. ♥ .•*`*•. ♥.•*`*•. ♥




 








Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Και αν ήταν τόσο απλό …


 
 

Ο σύγχρονος άνθρωπος πιστεύει πως η ζωή του και όλα τα προβλήματά τα οποία είναι το θέατρο μπορούν να διαχειριστούν μόνο με τη βοήθεια του νου. Στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο απλό από τι μπορεί να φανταστεί. Του αρκεί να αφεθεί χαλαρώνοντας και δεχόντας με ενθουσιασμό πίστης , να εμπιστευτεί  το Θεό. Πως; Λοίπον δεν πρόκειται για μια προσευχή που απευθύνεται σ’έναν εξωτερικό Θεό, αλλά να πάρουμε το βλέμμα του Θεού μέσα μας. Αυτή η μεγάλη χαλάρωση, η οποία είναι συγχρόνως ένα άνοιγμα (από τη άποψη της ατομικότητας), λαμβάνεται χάρις στα τρία κλειδιά τα οποία είναι η συναίσθηση, η χαλάρωση και η διόρθωση της σωματικής στάσης. Το να μπούμε σε μια κατάσταση Παρουσίας στην παρούσα στιγμή, με αυτόν τον τρόπο, ησυχάζει το νου και φέρνει ενέργεια στην Ψυχή. Η ενέργεια αυτή είναι το «πράνα», η καθαρή ενέργεια Αγάπης (σακτί) σε κίνηση, η οποία η κατάσταση χαλάρωσης επιτρέπει να συλληφθεί  με μια φυσική και βαθιά ανάσα.

Όταν αφηνόμαστε να γεμίσουμε με αυτή την ενέργεια, η δόνηση μας αλλάζει, χωρίς καμιά προσφυγή στην περιγραφή του νου, απλά επειδή θα έχουμε ανοίξει έτσι τις πόρτες μας στο Φως της Συνειδητότητας. Όταν έχουμε πια  γεμίσει με αυτό το Φώς, το νιώθουμε με μια αίσθηση ευεξίας, δύναμης, εμπιστοσύνης, χαράς, αλλά και δημιουργικότητας και την αίσθηση να έχουμε «τραφεί», γνωρίζουμε ότι δονούμαστε σε κάτι άλλο από την αρνητικότητα η οποία μας κρατούσε  πριν θαμμένους στα σκοτεινά βάθη της άγνοιας της πραγματικής μας φύσης. Και αυτή η δόνηση θα δράσει σαν μια νότα, μια ιδιαίτερη αρμονία επάνω στην οποία ο εξωτερικός κόσμος θα μπορέσει να αντιγραφεί, αντανακλώντας έτσι την εσωτερική μας δόνηση με τη μορφή περιστάσεων ζωής οι οποίες, όταν θα τις αντιμετωπίσουμε, θα μας κάνουν να ξανά ζήσουμε την αίσθηση ευεξίας, δύναμης, εμπιστοσύνης και χαράς, επιτρέποντας επιπλέον  να διαπιστώσουμε , με την εμπειρία, ότι είμαστε ο «αφέντης» της ζωής μας, και όταν αφηνόμαστε στην εσωτερική αλλαγή με την ενέργεια Αγάπης, η εξωτερική  μας πραγματικότητα θα αλλάξει, ως δια μαγείας, χωρίς να χρειαστεί να πάρουμε τα όπλα και να μαχόμαστε τα στοιχεία του εξωτερικού κόσμου. Θα έχουμε έτσι καταλάβει ότι η πιο δυνατή επανάσταση είναι εσωτερική, όπως μας το μαθαίνουν οι Σοφοί προσκαλώντας μας να μπούμε στη δυναμική της δράσης της αδράνειας.

Η μεγάλη μάχη της ζωής μας που μας ζητείται να δώσουμε είναι εντελώς εσωτερική. Είναι το μεγάλο «Τζιχάντ», ο μεγάλος ιερός πόλεμος εναντία στο χειρότερο μας εχθρό σ’αυτόν τον κόσμο, γιατί είναι η ρίζα όλων των βλαβών και απειλών των οποίων μπορεί να υφιστόμαστε. Δεν πρέπει να ψάχνουμε αυτόν τον εχθρό πουθενά, μόνο μέσα μας. Πρόκειται για τα πιστεύω μας, τους φόβους μας και την έλλειψη πίστης μας στην ισχύ αυτής της παντοδύναμης αγάπης η οποία πολύ πριν να είναι  ένα συναίσθημα, είναι μια ενέργεια η οποία όπως το φως του Ηλίου , προσφέρεται άφθονα και με ανιδιοτελή τρόπο, αρκεί να στραφούμε προς αυτήν και να δεχτούμε να ανοιχτούμε σ’αυτήν (αυτό το άνοιγμα είναι η μόνη εξαίρεση στην ανιδιοτέλεια της, η οποία επιβεβαιώνει τον κανόνα).

Να ανοιχτούμε στην θερμότητα του Ηλίου για να μας ζεστάνει !…  Είναι βέβαια μια εικόνα αλλά συμβολίζει όλη την απλότητα αυτού του ανοίγματος στην Αγάπη η οποία είναι ευθύνη μας. Αν δεν ανοίγουμε τις πόρτες της ενσάρκωσης, η Αγάπη δεν θα παραβιάσει τίποτα γιατί πάντα θα σέβεται την έκφραση της ελεύθερης βούλησής μας.

Δεν υπάρχει λοιπόν αδύναμο θύμα των εσωτερικών γεγονότων, αλλά  μόνο δημιουργοί ασυνείδητοι  της τεράστιας δημιουργικής δύναμης τους. Τώρα που ξέρουμε πως η ζωές μας μπορούν να μετατραπούν με την ζωτική ενέργεια, θα κάνουμε την προσπάθεια να ανοιχτούμε με χαλάρωση, δηλαδή αφήνοντας το νου με την εστίαση της Συνειδητότητας επάνω στο σώμα μας, χαλαρώνοντας και διορθώνοντας τη σωματική μας στάση; Η θα αφήσουμε ακόμα την δύναμη στις σκιές μας και στις προβολές τους μέσα στον κόσμο; Θα κάνουμε την απαραίτητη  προσπάθεια να μπούμε μέσα στον χορό των Υπηρετών του Θεού που κάνουν τον κόσμο να γυρίζει με την μόνη ήσυχη Παρουσία τους και έμπιστη στο κέντρο τους;

Αυτός είναι ο δρόμος  του Σοφού που δρα δίχως να δρα, και είναι ο πιο δυνατός δημιουργός που υπάρχει, γιατί δεν είναι πια στη υπηρεσία του εαυτού του και των προσωπικών του συμφερόντων άλλα στην υπηρεσία της ιδίας της Αγάπης, την οποία αφήνει να συντρέχει σ’όλες του τις ανάγκες, σύμφωνα με τον προορισμό της.

Το 'Ον που έτσι ξανά βρήκε τη σύνδεση του με το Φως της Αγάπης θα έχει νικήσει την κατώτερη του φύση και επιπλέον θα έχει νικήσει τον κόσμο. Η φωτεινή του δόνηση θα έχει βέβαια τη δύναμη να ελκήσει σ’αυτόν συνθήκες οι οποίες θα είναι η τέλεια αντανάκλαση της, αλλά η ευτυχία του δεν θα εξαρτάται από την φύση αυτής της αντανάκλασης. Αφού βρίσκεται ο ίδιος μέσα στην ευδαιμονία και  την πληθώρα, χάρις στην κατάσταση της συνείδησης του, και της Παρουσίας του, θα ζήσει την ανεύ όρων Αγάπη και θα είναι συνεπώς απαλλάγμένος από την ανάγκη  να τη βρει έξω από τον εαυτό του για να επανορθώσει  μια έλλειψη η οποία δεν θα υπάρξει πια από αυτή τη στιγμή μέσα του.

Πράγματι, το φως, όταν το ζούμε εσωτερικά ως μακαριότητα και ευδαιμονία δεν μπορεί να συνυπάρξει με την έλλειψη και την στέρηση, όπως η σκιά δεν μπορεί να επιβιώσει  όταν εκτίθεται σε μια πηγή φωτός.  Η Αγάπη επαρκεί από μόνη της και δεν μπορεί να υποφέρει από καμμιά έλλειψη ούτε καμμία προσμονή, γιατί η έλλειψη, και  ο πόνος που γεννάει από την έλλειψη μπορούν να συνυπάρξουν μόνο στην απουσία της Αγάπης.

Η πνευματική πραγμάτωση, η φώτιση, δεν είναι τίποτα άλλο από τη συνείδηση ότι είμαστε το Φως, ότι είμαστε η Αγάπη, ως καθαρή ενέργεια σε κίνηση. Αυτή η συνείδηση ελευθερώνει από τον κόσμο , γιατί  δεν είναι πια απαραίτητο να ψάχνεις εκεί μια αγάπη η οποία θα ήταν έτσι κι αλλιώς μόνο μια χλωμή αντανάκλαση κοντά στο Φως που αναβλύζει από την καρδιά του όντος ανυψωμένο σ'αυτόν τον βαθμό απόστασιοποίησης και απόλυτης πίστης στην Πνοή που τον κινεί. Αυτό το Ον μπορεί να ζει δίχως τίποτα και  σ'αυτήν την ακραίαι απλότητα θα βρει την υπέρτατη Χαρά του.

Να τολμήσουμε να κάνουμε το μεγάλο άλμα της χαλάρωσης σταματώντας να θέλουμε να βλέπουμε τα πάντα με το νου είναι  μια πράξη πίστεως. Πρέπει να δεχτούμε την δυνατότητα ότι υπάρχει μια ανώτερη νοημοσύνη η οποία ενορχιστρώνει τα πάντα τέλεια, αυτό δεν αρέσει στο νου που  δεν θα μπορέσει ποτέ να πλησιάσει αυτήν την τελειότητα επειδή ή ίδια η φύση του τον περιορίζει στην αυστηρή εκτίμηση μεμονομένων γεγονότων, απομόνωση η οποία πάντα θα τον εμποδίζει να γνωρίσει αυτήν την μεταφυσική τελειότητα που τα περιέχει.

Η χαλάρωση που ανοίγει τη δυνατότητα να ζει κανείς μια ζωή μέσα στην αφθονία και την αρμονία είναι τόσο απλή... Και εδώ είναι επίσης όλη η δυσκολία της, επειδή ο νους δεν μπορεί να δεχτεί ότι τα πράγματα είναι τόσο απλά... πολλώ μάλλον όταν είναι υπερβολικά απλά.

 

Ελάν Σαρρό  -  26 Οκτωβρίου 2013

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΖΙΛ



Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΖΙΛ




Απόσπασμα από το πρώτο βιβλίο "Η Δύναμη της Ριζικής Συγχώρεσης" από τον Colin C. Tipping.


Μόλις αντίκρισα την αδελφή μου στο αεροδρόμιο, κατάλαβα ότι κάτι συνέβαινε. Φαινόταν να υποφέρει. Η Τζίλ είχε ταξιδέψει με το αεροπλάνο από την Αγγλία μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες μαζί με τον αδελφό μου τον Τζον, ο οποίος έπρεπε να κάνει μια στάση εδώ επιστρέφοντας στο σπίτι του στην Αυστραλία. Η Τζίλ είχε επιλέξει να τον συνοδέψει, για να μας επισκεφθεί. τη γυναίκα μου Ιωάννα, και μένα, για δύο εβδομάδες. Μόλις μπήκαμε στο αυτοκίνητο για να πάμε στο σπίτι μας, η Τζίλ μου ανακοίνωσε :“Κόλιν, ο Τζεφ και εγώ ίσως να χωρίσουμε.”
Ξαφνιάστηκα. Πάντα πίστευα ότι ο Τζεφ και η αδερφή μου ήταν ευτυχισμένοι με το γάμο τους, εδώ και έξι χρόνια.
Και οι δύο έρχονταν από άλλο γάμο, αλλά αυτή η σχέση φαινόταν ισχυρή.
“Τι συμβαίνει ;” ρώτησα.
“Είναι αρκετά περίεργο, και εγώ πραγματικά δεν ξέρω από πού να αρχίσω,” είπε, "αλλά ο Τζεφ συμπεριφέρεται πραγματικά παράξενα, και δεν μπορώ να το αντέξω περισσότερο. Φτάσαμε στο σημείο στο οποίο δεν μπορούμε πλέον να μιλήσουμε, και αυτό με σκοτώνει. Έχει φύγει εντελώς μακριά από μένα και λέει ότι είναι δικό μου το λάθος.”
“Πες μου περισσότερα”, είπα.

"Θυμάστε την μεγαλύτερη κόρη του Τζεφ, την Λωρραίν;" ρώτησε ηΤζίλ. Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.
"Ο σύζυγός της σκοτώθηκε σε τροχαίο πριν από ένα χρόνο. Από τότε, η ίδια και ο Τζεφ έχουν αναπτύξει μία πραγματικά περίεργη σχέση. Κάθε φορά που του τηλεφωνεί, ο Τζεφ την
  μιλάει χαϊδευτικά , αποκαλώντας την "την αγάπη του", και περνάει ώρες μιλώντας μαζί της με χαμηλή φωνή. Θα νομίζουν ότι είναι εραστές – όχι πατέρα και κόρη. Όποτε έρχεται στο σπίτι, κλείνονται σε μια βαθιά και σιωπηλή συζήτηση  αποκλείοντας όλους τους άλλους - ειδικά εμένα. Δύσκολα μπορώ να το αντέξω. Νιώθω τελείως αποκλεισμένη και αγνοημένη. "
Συνέχισε να μιλάει, με περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την περίεργη οικογενειακή δυναμική που είχε αναπτυχθεί.
Η Ιωάννα και εγώ ακούγαμε με προσήλωση. Κάναμε προτάσεις για το πώς θα μπορούσε να μιλήσει μαζί του για τη συμπεριφορά του και είπαμε
 γενικότητες για να βρούμε έναν τρόπο να διορθωθούν τα πράγματα, όπως θα έκαναν οποιοιδήποτε αδέλφια που ενδιαφέρονται.
Ο Τζον βοηθούσε επίσης και έλεγε
που και που την άποψη του για την κατάσταση .
Αυτό που φαινόταν περίεργο και ύποπτο για μένα, ήταν η ασυνήθιστη συμπεριφορά του Τζεφ.
Ήξερα ότι ο Τζεφ λάτρευε της κόρες του και σίγουρα ήταν αρκετά εξαρτημένος για να χρειάζεται την επιβεβαίωση και την αγάπη τους, αλλά ποτέ δεν τον είχα δει να συμπεριφέρεται με τον τρόπο που περιέγραφε η Τζίλ.
 
Τον είχα δει πάντα καλοσυνάτος και στοργικός με τη γυναίκα του.

 Η συνομιλία συνεχίστηκε όλη την επόμενη ημέρα. Άρχισα να σκέφτομαι  τι θα μπορούσε να συμβεί από την άποψη της Ριζικής Συγχώρεσης, αλλά αποφάσισα να μην το αναφέρω - τουλάχιστον όχι προς το παρών.
Είχε πάρα πολύ εμπλακεί στο δράμα που ζούσε για να ακούσει, ίσως
 επίσης να είχε συνηθήσει να είναι το θύμα της κατάστασης.
Ωστόσο, τη δεύτερη μέρα, αποφάσισα ότι ήταν καιρός να δοκιμάσω την προσέγγιση της Ριζικής Συγχώρεσης.
Ξεκίνησα : "Τζίλ, είσαι πρόθυμη να προσπαθήσουμε να δούμε αυτή την κατάσταση με μια διαφορετική ματιά ;"
"Τι εννοείς ;" ρώτησε.
"Λοιπόν," άρχισα. "Κατ 'αρχάς, επίτρεψε μου να σου πω ότι τίποτα από αυτά που θα πω δεν ακυρώνει την ιστορία σου. Νομίζω ότι συνέβη ακριβώς όπως λες. Αλλά θέλω να σου δώσω μια ένδειξη το τι μπορεί να συμβαίνει κάτω από τα φαινόμενα.
"Τι θέλεις να πεις : “κάτω από τα φαινόμενα”, ρώτησε η Τζίλ, κοιτάζοντας με καχύποπτα.
"Λοιπόν, είναι πολύ φυσικό να πιστεύουμε ότι τα πάντα γύρω μας είναι η μόνη πραγματικότητα” εξήγησα, "αλλά ίσως υπάρχει πολύ περισσότερο κάτω από αυτή την πραγματικότητα."
"Πάρε την κατάστασή σου. Εσύ και ο Τζεφ έχετε αυτό το δράμα που εκτυλίσσεται μεταξύ σας. Αυτό είναι σαφές. Αλλά αν κάτω από το δράμα, κάτι πνευματικής φύσεως συνέβαινε - ίδιοι άνθρωποι και ίδια γεγονότα - αλλά με εντελώς διαφορετικό νόημα ; Και αν οι δύο ψυχές σας χόρευαν τον ίδιο χορό, αλλά με έναν εντελώς διαφορετικό σκοπό ; Και αν ο χορός ήταν ένας θεραπευτικός χορός ; Και αν μπορούσες να δεις αυτό ως μια ευκαιρία για να θεραπευτείς και να μεγαλώσεις ; Θα ήταν μια πολύ διαφορετική ερμηνεία, έτσι δεν είναι;"

Αυτή και ο Τζον με κοίταξαν σαν να μιλούσα μια ξένη γλώσσα. Αποφάσισα να παρακάμψω την εξήγηση και να πάω κατευθείαν στην εμπειρία.
"Κοιτάζοντας πίσω τους τρεις τελευταίους μήνες, Τζίλ”, συνέχισα, “Πώς αισθάνθηκες κυρίως όταν είδες τον Τζεφ να συμπεριφέρεται με τόση αγάπη για την κόρη του, Λωρραίν ;"
" Οργή κυρίως
​​”, είπε, εξακολουθώντας να σκέφτεται γι 'αυτό. “και απογοήτευση”, συνέχισε - και μετά από μια μεγάλη παύση, " θλίψη επίσης. Νιώθω πραγματικά λυπημένη." Δάκρυα πλημμύρισαν στα μάτια της. “Νιώθω τόσο μόνη και δίχως αγάπη”, είπε και άρχισε να κλαίει με σιωπηλούς λυγμούς . "Δεν θα με πείραζε αν δεν μπορούσε να δείξει αγάπη, αλλά μπορεί, και το κάνει, αλλά μόνο μαζί της !”
Άρχισε να κλαίει με αναφιλητά , για πρώτη φορά από την άφιξή της. Είχε μερικά δάκρυα πριν, αλλά δεν είχε πραγματικά αφήσει τον εαυτό της ελεύθερο να κλάψει. Τώρα, επιτέλους, αφέθηκε Ήμουν χαρούμενος που η Τζίλ μπόρεσε να έρθει σε επαφή με τα συναισθήματά της τόσο γρήγορα.
Δέκα ολόκληρα λεπτά πέρασαν προτού τα δάκρυα της να υποχωρήσουν και ένιωσα ότι μπορούσα να συνεχίσω να μιλάω.
Εκείνη τη στιγμή, ρώτησα: "Τζίλ, μπορείς να θυμηθείς αν ήδη αισθάνθηκες με αυτόν τον τρόπο, όταν ήσουνα μικρό κορίτσι ;" Χωρίς δισταγμό, είπε, "Ναι" χωρίς να θυμάται πότε ακριβώς, γι 'αυτό της ζήτησα να πει λεπτομέρειες. Της πήρε λίγο χρόνο για να απαντήσει.
“Ούτε ο μπαμπάς δεν με αγαπούσε !” είπε. Τελικά ξέσπασε
"Ήθελα να μ' αγαπάει, αλλά δεν μ' αγαπούσε. Νόμιζα ότι δεν μπορούσε να αγαπήσει κανέναν ! Στη συνέχεια ήρθε η Λωρραίν σας,
Κόλιν. Την συμπάθησε. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορούσε να με αγαπάει εμένα ! μα το Θεό! " Χτύπησε τη γροθιά της σκληρά στο τραπέζι φωνάζοντας αυτά τα λόγια και ξέσπασε
σε ακόμα πιο ανεξέλεγκτούς λυγμούς.
Η Τζίλ αναφερόταν στην μεγαλύτερη κόρη μου. Συμπτωματικά, ή μάλλον, συγχρονισμός, η κόρη μου και η κόρη του Τζεφ λέγονται και οι δύο Λωρραίν.
Το να κλάψει έκανε καλό στην Τζίλ. Τα δάκρυα την λύτρωσαν και μπορεί να ήταν ένα σημείο καμπής γι' αυτήν.
Η πραγματική επανάσταση δεν θα αργήσει , σκέφτηκα.
"Πες μου για το περιστατικό με τη Λωρραίν και τον μπαμπά." Είπα.
"Λοιπόν," δήλωσε η Τζιλ, ενώ επανακτούσε την ψυχραιμία της. “Ένιωθα πάντα ότι ο μπαμπάς δεν με αγαπάει και παρακαλούσα πραγματικά για την αγάπη του. Ποτέ δεν μου κρατούσε από το χέρι, και δεν με έπαιρνε στην αγκαλιά του πολύ συχνά. Πάντα ένιωθα πως πρέπει να υπάρχει κάτι λάθος με μένα. Όταν έγινα μεγαλύτερη, η μαμά μου είπε πως δεν πίστευε ότι ο μπαμπάς ήταν σε θέση να αγαπάει κανέναν, ούτε καν αυτήν. Εκείνη την εποχή, είχα συμφιλιωθεί με αυτό. Είχα βγάλει το συμπέρασμα ότι δεν ήταν πραγματικά σε θέση να αγαπάει κανέναν, τότε δεν ήταν δικό μου λάθος που δεν με αγαπούσε. Δεν ήταν κακός πατέρας. Δεν μπορούσε να αγαπά. Λυπόμουν γι' αυτόν. "
Έκλαψε λίγο περισσότερο, με την ησυχία της. “Θυμάμαι μια συγκεκριμένη μέρα στο σπίτι σας." συνέχισε. "Η κόρη σας η Λωρραίν ήταν περίπου τεσσάρων ή πέντε ετών. Η μαμά και ο μπαμπάς
έμεναν στο σπίτι μου, και όλοι μαζί ήρθαμε στο σπίτι σας. Είδα την Λωρραίν σας να πάρει το χέρι του μπαμπά. Είπε "Έλα, παππού. Θα ήθελα να σου δείξω τον κήπο και όλα τα λουλούδια μου."Ήταν σαν ζυμάρι στα χέρια της. Τον οδήγησε παντού τριγύρω και μιλούσε ακατάπαυστα, δείχνοντάς του όλα τα λουλούδια.
Τον μάγεψε. Κοίταγα από το παράθυρο όλη την ώρα. Όταν επέστρεψαν, την πήρε στα γόνατά του, είχε διάθεση για παιχνίδι και ήταν χαρούμενος, όπως δεν τον είχα δει ποτέ. Αισθάνθηκα απόγνωση. Είναι ικανός να αγαπήσει, τελικά, σκέφτηκα. Εάν μπορούσε να αγαπήσει την Λωρραίν, τότε γιατί όχι εμένα ; "Τα τελευταία λόγια της βγήκαν σαν ψίθυρος που ακολουθήθηκαν από μεγάλοι, και βαθιοί λυγμοί 'όλο πόνο και θλίψη -  δάκρυα που είχε κρατήσει πολλά χρόνια.
Νόμιζα ότι είχε κάνει αρκετά για τώρα, και πρότεινα να κάνουμε λίγο τσάι.
Προφανώς, η συμπεριφορά του Τζεφ είχε ασυνείδητα σχεδιαστεί για να υποστηρίζει την Τζιλ στην επούλωση της σχέση με τον πατέρα της. Αν μπορούσε να το δει και να αναγνωρίσει την τελειότητα στην συμπεριφορά του Τζεφ, θα μπορούσε να θεραπεύσει τον πόνο της - και η συμπεριφορά του Τζεφ σίγουρα θα σταματούσε. Ωστόσο,
δεν ήμουν σίγουρος πώς να το εξηγήσω αυτό στην Τζιλ με έναν τρόπο που θα μπορούσε να καταλάβει εκείνη τη στιγμή. Ευτυχώς, δεν χρειάστηκε να προσπαθήσω. Σκόνταψε μόνη της στην απάντηση.
Αργότερα την ίδια μέρα με ρώτησε: "Κόλιν, δεν νομίζεις ότι είναι περίεργο το γεγονός ότι η κόρη του Τζεφ και η κόρη σου έχουν τόσο το ίδιο όνομα ; Πιστεύεις ότι υπάρχει μια σχέση ;"
Γέλασα και απάντησα : “Απολύτως. Και δεν είναι η μόνη. Μπορείς να δεις και άλλες ομοιότητες μεταξύ των περιπτώσεων ; "
 "Νομίζω πως και οι δύο πήραν αυτό που δεν φαίνεται να είμαι σε θέση να πάρω από τους άνδρες στη ζωή μου. " αποκρίθηκε.
"Τι;" Ρώτησα.
"Την αγάπη," είπε σ' έναν ψίθυρο.
"Έλα," παρότρυνα απαλά.
"Η δική σας Λωρραίν  κατάφερε να πάρει την αγάπη του πατέρα μου που δεν μπορούσα εγώ η ίδια. Και η Λωρραίν του Τζεφ, λαμβάνει όλη την αγάπη που θέλει από τον πατέρα της, αλλά εις βάρος μου. Ω Θεέ μου!"  φώναξε. Πραγματικά άρχιζε να καταλαβαίνει τώρα.
 
"Μα γιατί; Δεν καταλαβαίνω γιατί. Είναι λίγο τρομακτικό ! Τι συμβαίνει ;" ρώτησε με πανικό.
Ήταν καιρός να βάλει τα κομμάτια μαζί για εκείνη. "Επέτρεψε μου να σου εξηγήσω τι ακριβώς συνέβη και πώς επηρεάζεται η ζωή σας μέχρι τώρα”, είπα.
"Όταν ήσουν μικρό κορίτσι, αισθάνθηκες εγκαταλειμμένη και ότι δεν αγαπιέσαι από τον μπαμπά. Έτσι κατέληξες στο συμπέρασμα ότι πρέπει να υπάρχει κάτι λάθος με σένα, ότι δεν αξίζεις πραγματικά να αγαπηθείς, και δεν είσαι αρκετή. Αυτή η πεποίθηση είναι βαθιά ριζωμένη στο υποσυνείδητο σου και, στη συνέχεια, όταν επρόκειτο για συναισθηματικές σχέσεις, κατευθύνει τη ζωή σου.
"Σαν παιδί, ο πόνος σου να μην μπορείς να πάρεις την αγάπη του μπαμπά ήταν περισσότερο από ό, τι μπορούσες να αντέξεις, έτσι ώστε τον έπνιξες. Αργότερα, όταν άρχισες να συνειδητοποιείς ότι ο πατέρας σου δεν ήταν από τη φύση του ένας στοργικός άνθρωπος και πιθανώς δεν μπορούσε αγαπάει κανέναν, άρχισες να αισθάνεσαι καλύτερα γι 'αυτό, και έτσι ο πόνος σου παρέμεινε αδρανής.
Στη συνέχεια ήρθε η βόμβα που σ' έφερε πίσω στο σημείο μηδέν. Όταν τον είδες να δείχνει την αγάπη του στη Λωρραίν, πυροδοτήθηκε η αρχική πεποίθησή σου. Εσύ η ίδια είπες, “ο πατέρας μου μπορεί να αγαπήσει τελικά αλλά δεν αγαπά εμένα. Προφανώς φταίω εγώ . Δεν είμαι αρκετή για τον πατέρα μου, και ποτέ δεν θα είμαι αρκετή για κανέναν άνδρα." Από εκεί και πέρα, έχεις δημιουργείς  συνεχώς καταστάσεις στη ζωή σου οι οποίες υποστηρίξουν την πεποίθησή σου ότι δεν είσαι αρκετή."
"Πώς το έκανα αυτό;" Ρώτησε η Τζιλ.
"Πώς ήταν η σχέση σας με τον Χένρι;" ρώτησα. Ήταν παντρεμένη με τον Χένρι, τον πατέρα των τεσσάρων παιδιών της, για 15 χρόνια.
"
Όχι άσχημη από πολλές απόψεις, αλλά πάντα αναζητούσε ευκαιρίες να έχει σεξουαλικές σχέσεις με άλλες γυναίκες, και μισούσα αυτό πραγματικά."
"
Ακριβώς. Και τον είδες ως κακός και εσύ το θύμα αυτής της κατάστασης. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι τον έφερες στη ζωή σου ακριβώς επειδή, σε κάποιο επίπεδο, ήξερες ότι θα αποδείξει την πεποίθηση σου να μην είσαι επαρκής. Η απιστία του ήταν η απόδειξη ότι είχες δίκιο για τον εαυτό σου."
“Μου λέτε ότι μου έκανε μια χάρη ; Δεν το πιστεύω αυτό !” Είπε.
"Υποστήριξε σίγουρα την πεποίθηση σου, έτσι δεν είναι;" Απάντησα. "Δεν ήσουν αρκετή έτσι έψαχνε για άλλες γυναίκες, για κάτι περισσότερο."
 "Έτσι ο Χένρι αντανακλούσε την πεποίθηση μου ότι ποτέ δεν θα είμαι αρκετή - και με έκανε να έχω δίκιο. Αυτό είναι ;" ρώτησε.
"Ναι, και που σου έδωσε αυτή την ευκαιρία, του αξίζουν συγχαρητήρια -  περισσότερο απ' ότι το συνειδητοποιείς τώρα. Στην επιφάνεια, ήταν μόνο ο σεξουαλικός εθισμός του, αλλά η ψυχή του - η οποία εργαζόταν
με την ψυχή σου - έχει επιλέξει να χρησιμοποιήσει τον εθισμό του για την πνευματική ανάπτυξη σου. Στο να αναγνωρίζεις αυτό το γεγονός, μιλάει η Ριζική Συγχώρεση."
Πήγα πίσω στον Τζεφ. "Στην αρχή, ο Τζεφ ήταν εξαιρετικά στοργικός μαζί σου, έτσι δεν είναι ; Ήταν πραγματικά τρελός για σένα, έκανε πράγματα για σένα, επικοινωνούσε μαζί σου. Επιφανειακά, η ζωή έμοιαζε αρκετά καλή, έτσι δεν είναι ; Η Τζιλ συμφώνησε.
"Ωστόσο, αυτό δεν ταιριάζει με την εικόνα σου και αυτό που  πιστεύεις για τον εαυτό σου.
Επειδή η ψυχή σου ξέρει ότι θα πρέπει να θεραπεύσει αυτή την πεποίθηση, συνεργάζεται με την ψυχή του Τζεφ για να το φέρει στην προσοχή σας.
Στην επιφάνεια φαίνεται ότι ο Τζεφ άρχισε να ενεργεί παράξενα και εντελώς άσχετα. Σε χλευάζει ακόμα αγαπώντας μια άλλη Λωρραίν παίζοντας το ίδιο σενάριο που είχες με τον μπαμπά πριν από πολλά χρόνια. Φαίνεται να σε καταδιώκει ανηλεώς και αισθάνεσαι εντελώς αβοήθητη και θύμα.
Αλλά η πραγματική αλήθεια είναι ότι το κάνει για σένα, όχι εναντίον σου. Όχι ότι το έκανε αυτό συνειδητά, φυσικά. Πραγματικά δεν είναι συνειδητός. Είναι ίσως πιο μπερδεμένος με τη συμπεριφορά του απ 'ότι είσαι. Θυμήσου, αυτό είναι μια συναλλαγή από ψυχή σε ψυχή. Η ψυχή του γνωρίζει τον αρχικό πόνο σου και γνωρίζει ότι δεν θα επουλωθεί χωρίς να περάσει μέσα από την εμπειρία.
"Έτσι, για άλλη μια φορά Τζιλ, βρίσκεσαι σε ένα σημείο να κάνεις μια επιλογή. Θέλεις να διορθωθείς και να μεγαλώσεις; ή να έχεις δίκιο ;"
Χαμογέλασα. "Αν κάνεις τις επιλογές που κάνουν οι άνθρωποι συνήθως, επιλέγεις να είσαι το θύμα και να δώσεις άδικο στον Τζεφ, ο οποίος, με τη σειρά του, θα σου επιτρέψει να έχεις δίκιο. Ή, μπορείς να επιλέξεις να μετακινηθείς στην συγχώρεση αναγνωρίζοντας ότι ο Τζεφ σου προσφέρει μια θαυμάσια ευκαιρία για να θεραπευτείς."
Η Τζιλ φαινόταν ακόμα λίγο μπερδεμένη και αβέβαιη.
"Κοίτα", είπα καθησυχαστικά. "Δεν είναι ανάγκη να καταλάβεις. Το να είσαι πρόθυμη να δεχτείς το ενδεχόμενο ότι κάτι συμβαίνει είναι ένα τεράστιο βήμα. Πράγματι, η επιθυμία να δεις την κατάσταση με διαφορετικό τρόπο είναι το κλειδί. η θεραπεία συμβαίνει όταν είσαι έτοιμη να αφεθείς στην ιδέα ότι η ψυχή σου έχει δημιουργήσει αυτή την κατάσταση με αγάπη για σένα. Εάν μπορείς πραγματικά να δεχτείς την ιδέα ότι το Σύμπαν θα χειριστεί αυτό για σένα, αν το αφήσεις, δεν θα χρειαστεί να κάνεις τίποτα περισσότερο. Η κατάσταση και η θεραπεία σου θα διαχειριστούν αυτόματα."
"Wow!" Δήλωσε η Τζιλ, και πήρε μια βαθιά ανάσα. Χαλάρωσε το σώμα της, για πρώτη φορά από τότε που αρχίσαμε να μιλάμε για την κατάσταση. "Νιώθω σαν να έχει φύγει ένα βάρος από τους ώμους μου», είπε.
"Είναι επειδή η ενέργειά σου έφυγε”, απάντησα. "Φαντάσου πόση ενέργεια και δύναμη έπρεπε να δαπανήσεις μόνο για να κρατήσεις όλη αυτή την ιστορία ζωντανή."
"Τι νομίζεις ότι θα είχε συμβεί αν είχα αφήσει τον Τζεφ ;" Ρώτησε η Τζιλ.
"Η ψυχή σου θα είχε φέρει κάποιον άλλον για να σε βοηθήσει να θεραπευτείς," απάντησα γρήγορα.
"Αλλά δεν τον άφησες, έτσι δεν είναι; Ήρθες εδώ αντί  αυτού. Πρέπει να καταλάβεις, αυτό το ταξίδι δεν ήταν τυχαίο. Δεν υπάρχουν τυχαία πράγματα σε  αυτό το σύστημα.
 
 Η ψυχή σου - έχει δημιουργήσει αυτό το ταξίδι, αυτήν την ευκαιρία να κατανοήσεις τη δυναμική της κατάστασης, με τον Τζεφ. Η ψυχή σου σε έχει καθοδηγήσει μέχρι εδώ."
"Λοιπόν, τι μπορώ να κάνω τώρα", ρώτησε η Τζιλ. "Τι να κάνω όταν φτάσω στο σπίτι και αντικρίσω τον Τζεφ ;"
"Δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα να κάνεις," απάντησα. "Από εκείνη τη στιγμή, το ερώτημα είναι πώς αντιλαμβάνεσαι την κατάσταση. Καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι θύμα ; Καταλαβαίνεις ότι ο Τζεφ δεν είναι πλέον θύτης ; Βλέπεις ότι η κατάσταση ήταν ακριβώς ό, τι ήθελες και χρειαζόσουνα ; Αισθάνεσαι πόσο αυτός ο άνθρωπος σε αγαπά - στο επίπεδο της ψυχής, εννοώ ; Ήταν πρόθυμος να κάνει ότι χρειαστεί για να σε οδηγήσει στο σημείο στο οποίο θα θεραπευτείς.
Ο Τζεφ δεν είναι ένας σκληρός άνθρωπος, γι 'αυτό πρέπει να ήταν δύσκολο γι' αυτόν. Λίγοι άνθρωποι θα μπορούσαν να το κάνουν
αυτό για σένα ρισκάροντας να σε χάσουν στη διαδικασία. Ο Τζεφ είναι πραγματικά ένας άγγελος για σένα. Όταν καταλαβαίνεις πραγματικά αυτό, νιώθεις τόσο ευγνώμων ! Επιπλέον, μπορείς να σταματήσεις να στέλνεις μηνύματα λέγοντας ότι δεν είσαι άξια να αγαπηθείς. Έχεις τη δυνατότητα να αφήσεις την αγάπη να έρθει ίσως για πρώτη φορά στη ζωή σου. Έχεις συγχωρέσει τον Τζεφ, διότι είναι σαφές για σένα ότι τίποτα κακό δεν συνέβη ποτέ. Ήταν τέλειο με κάθε τρόπο.
«Και σου το υπόσχομαι," συνέχισα. «Η ψυχή του Τζεφ έχει ήδη αντιληφθεί ότι τον έχεις συγχωρέσει και θεραπεύσει την άσχημη αντίληψη που είχες για τον εαυτού σου, και η συμπεριφορά του είναι ήδη σε εξέλιξη.
Ο χρόνος δεν είναι ένας παράγοντας στον ενεργειακό πεδίο. Όταν τροποποιείς την ενέργειά σου, η δική του αλλάζει επίσης.
Για να επανέλθω στο θέμα, είπα : "Θέλω να μου υποσχεθείς ότι δεν θα κάνεις τίποτα, όταν γυρίσεις. Συγκεκριμένα, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, μην μοιραστείς μαζί του το νέο τρόπο με τον οποίο βλέπεις την κατάσταση. Θέλω να δεις πώς όλα θα είναι διαφορετικά αυτόματα ως απλή συνέπεια της αλλαγής στην αντίληψή σου.
"Θα νιώθεις σαν να έχεις αλλάξει," πρόσθεσα. "Θα νιώσεις πιο ήρεμη, επικεντρωμένη και χαλαρή. Θα έχεις μια γνώση η οποία πρόκειται να ακουστεί παράξενη αυτή  τη στιγμή στον Τζεφ. Θα χρειαστεί χρόνος να προσαρμοστεί η σχέση σας, και μπορεί ακόμα να είναι δύσκολο για λίγο καιρό αλλά αυτό το θέμα θα λυθεί ", κατέληξα με πεποίθηση.
 Την μέρα που έφυγε, η Τζιλ ήταν εμφανώς νευρική να επιστρέψει στην κατάσταση που είχε αφήσει πίσω. Καθώς περπατούσε στο διάδρομο προσγείωσης προς το αεροπλάνο, κοίταξε πίσω και προσπάθησε να κουνήσει το χέρι της με αυτοπεποίθηση, αλλά ήξερα ότι φοβόταν να χάσει την καινούρια της κατανόηση του κόσμου και να επιστρέψει στο δράμα.
Δεν είχε λόγο να ανησυχήσει. Προφανώς η συνάντηση της με τον Τζεφ πήγε καλά. Η Τζιλ του ζήτησε να μην τη ρωτήσει τι είχε συμβεί κατά την απουσία της και να της δώσει χρόνο λίγες μέρες για να προσαρμοστεί. Ωστόσο, παρατήρησε αμέσως μια διαφορά σ 'αυτόν. Ήταν προσεκτικός, φιλικός και περιποιητικός - περισσότερο σαν τον Τζεφ που είχε γνωρίσει πριν αρχίζει αυτή η ιστορία.
 Τα πράγματα πήγαν καλά για μερικές μέρες και η συμπεριφορά του Τζεφ με την κόρη του, Λωρραίν, άλλαξε με εντυπωσιακό τρόπο. Η  σχέση τους έμοιαζε να επιστρέφει πίσω στο φυσιολογικό, αλλά η ατμόσφαιρα μεταξύ του Τζεφ και τη Τζιλ παρέμεινε τεντωμένη και η επικοινωνία περιορισμένη.
Περίπου δύο εβδομάδες αργότερα, η κατάσταση έφτασε στο αποκορύφωμά της. Η Τζιλ κοίταξε τον Τζεφ και είπε ήρεμα: "Νιώθω σαν να έχασα τον καλύτερο μου φίλο". "Κι εγώ το ίδιο», απάντησε.
Για πρώτη φορά εδώ και μήνες, η επικοινωνία μεταξύ τους. Αγκαλιάστηκαν και έκλαψαν."
"Ας μιλήσουμε", δήλωσε η Τζιλ. "Έχω να σου πω τι έμαθα με τον Κόλιν στην Αμερική. Θα σου ακουστεί παράξενο στην αρχή, αλλά θέλω να το μοιραστώ μαζί σου. Δεν είσαι υποχρεωμένος να το πιστέψεις. Απλά θέλω να με ακούσεις. Είσαι έτοιμος;"
"Θα κάνω ό, τι χρειάζεται", δήλωσε ο Τζεφ. "Ξέρω ότι κάτι σημαντικό σου συνέβη εκεί, και θέλω να ξέρω τι ήταν. Έχεις αλλάξει, και μου αρέσει αυτό που βλέπω. Πες μου τι συνέβη."
Η Τζιλ του τα είπε όλα. Εξήγησε τη δυναμική της Ριζικής Συγχώρεσης όσο καλύτερα μπορούσε με έναν τρόπο να καταλάβει ο Τζεφ. Ένιωσε δυνατή και δυναμική - σίγουρη για τον εαυτό της και για την αντίληψή της των πραγμάτων, ένιωσε ασφάλεια και καθαρότητα πνεύματος.  Elle se sentait forte et puissante - sûre d'elle et de sa compréhension, sécurisée et claire dans son esprit..
Ο Τζεφ, ένας πρακτικός άνθρωπος που είναι πάντα επιφυλακτικός σε οτιδήποτε δεν μπορεί να εξηγηθεί λογικά, δεν μπόρεσε να αντισταθεί αυτή τη φορά - και ήταν πράγματι πολύ δεκτικός στις ιδέες που η Τζιλ του ζήτησε να λάβει υπόψη του.
Εξέφρασε ότι ήταν ανοιχτός στην ιδέα ότι θα μπορούσε να υπάρχει ένας πνευματικός κόσμος κάτω από την καθημερινή μας ζωή, και στην πράξη είδε κάποια λογική στην έννοια της Ριζικής Συγχώρεσης. Δεν συμφώνησε απόλυτα, αλλά ήταν διατεθειμένος να ακούσει, να εξετάσει και να δει πώς είχε αλλάξει η Τζιλ.
Μετά τη συζήτηση, οι δύο θεώρησαν ότι η αγάπη τους αναζωπυρώθηκε και ότι η σχέση τους είχε μια καλή ευκαιρία για να επιβιώσει. Δεν έδωσαν υποσχέσεις όμως, και συμφώνησαν να συνεχίσουν να συζητούν και να βλέπουν με ποιο τρόπο η σχέση τους θα προχωρήσει.
Και, στην πραγματικότητα, εξελίχθηκε πολύ καλά. Ο Τζεφ προσέχει ακόμα την κόρη του, τη Λωρραίν, αλλά όχι τόσο όσο πριν.
Η Τζιλ ανακάλυψε ότι δεν την ένοιαζε ούτως ή άλλως, ακόμη και όταν συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο, αυτό που κάνει (ασυνείδητα φυσικά) για να τη δοκιμάσει. Η Τζιλ πήγε μπροστά, διότι δεν προκαλείται συναισθηματική υποχώρηση ή αντίδραση σχετική με παλιές λανθασμένες πεποιθήσεις για τον εαυτό της. Και στο μήνα που ακολούθησε τη συζήτησή τους για την Ριζική Συγχώρεση, όλα αυτά σταμάτησαν. Η Λωρραίν δεν τους τηλεφωνεί ούτε τους επισκέπτεται τόσο συχνά και έχει προχωρήσει στη ζωή της.
Και έτσι όλα σιγά-σιγά επέστρεψαν στο φυσιολογικό. Αυτό συνέβη εδώ και αρκετά χρόνια και εξακολουθούν να είναι μαζί και πολύ ευτυχισμένοι στο γάμο τους.
 
Υ.Γ.: Γράφω αυτό το υστερόγραφο το Δεκέμβριο του 2001 και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι εξακολουθούν να είναι παντρεμένοι και ίσως πιο ευτυχισμένοι από ποτέ. Δεν λέω ότι αυτό συμβαίνει κάθε φορά. Μερικές φορές η θεραπεία μιας σχέσης μπορεί να σημαίνει να προχωρήσει ο καθένας χωριστά.